Yaş Yetmiş, İş Bitmemiş

(Yazarı sesli dinlemek için tıklayınız)

Bensiyon Abimizi geçtiğimiz günlerde kaybettik. Hazırcevaplığına, enerjisine, bir sıkıntıyı hemen halletmek için telefona sarılmasına hayrandım. Cemaatine uzun yıllar hizmet etti. Anılarını yaşatacağız.

Neydi ona bu gücü veren? Tabii kimliğinden kaynaklanan onuru, gururu, ezdirilmeye direnen mücadele hırsı…

1936’de doğan Pinto küçükken 2. Dünya Savaşını hissetti, 1940 ve 50’lerin darlıklarını yaşadı, iş hayatında zorluklara göğüs gerdi. Tüm bu süreç onu bilemiş, güçlendirmiştir muhakkak. 80 yaşlarına kadar aktifti, her derde deva olma direnci devam ediyordu.

Harpten sonra doğan bizlerin ve benden 10-15 yıl genç olanların talihleri açık idi. İkinci dünya savaşının kurbanları, katliamlar ve soykırım, 75 – 80 milyon ölüm, sonrasında ulusların gözünü korkuttu ve 70 yıl boyunca yeni büyük harplere imkan verilmedi.

Bu süre zarfında, birçok yerel savaşlara ve iç karışıklıklara rağmen dünya büyümesini sürdürdü. Yüzmilyonlar açlık ve sefaletten kurtuldu.

Bugün 60 - 80 yaş arasında olan bizler, anne-babalarımızla kıyaslandığında nispeten şanslıydık. Büyük ekonomik çöküntüler yaşamadık (1929 -32 misali), olanlar da hızla geride bırakıldı.

Aslında bugünkü Y (1980 – 1994) ve Z (1995 – 2009) kuşaklarının bedbinlik, mutsuzluk ve umutsuzlukları ile kıyaslandığında da Geleneksel (1925 – 1944) ve Bebek Patlaması (1945 – 1964) nesilleri mutluluk timsali.

Şimdi ise bu kuşağı bir risk bekliyor. Uzun yaşamın getirdiği boşluk ve hedefsizlik ruhsal bunalıma yol açacak mı? Kalp krizi veya kanserden ziyade demans ve Alzheimer’den mi çekinmeliyiz?

Olası risklerin üstesinden gelmek için beklentilerimizi yükseltmeliyiz, kanımca. Yaş aldıkça tüm programlardan vazgeçmek yerine yeni amaçlar ve projeler etrafında buluşmayı göze alabiliriz.

İtahdut çevresinde oluşan yazar grubunun yaş ortalaması herhalde 50’nin üzerindedir. Selim Salti, Yakup ve ben averajı yukarıya çekenlerden isek yazılarımıza yenilik getirerek, okurlarımızın ilgilerine seslenerek, beyinlerimizi canlı ve diri tutmaya çalışıyoruz. Bu yolda ben de Annemi son yıllarında kahreden demansı uzaklaştırmak istercesine sarılıyorum projelere!

Tüm dünyada bizim kuşak çare arıyor günlerinin, aylarının hedefsiz geçme olasılığına. Japonya’da 65 üstü nüfusun toplama oranı % 30’a varmış. 80 yaşlarına kadar çalışmaya devam ediyorlar, hem de yeni beceriler öğrenerek. Yapılan araştırmalar ayni ortamda genç ve yaşlıca çalışanların birbirlerine müthiş olumluluk aşıladıklarını gösteriyor. Gençlerin enerjisi ile ileri yaştakilerin deneyimleri harmanlandığında ortaya çıkan karışım ilaç gibi geliyor herkese.

Bu karışımın bir örneğini kurucularından olduğum Toplum Gönüllüleri Vakfının “Rehberlik Projesi’’nde yaşamıştık. Taşradan gelen gençlerin sosyal gelişmelerini sağlamak amacıyla eşleştirdiğimiz yetişkinlerin kendi hayatlarında büyük devrim oluştu. Aktardıkları tecrübe ve bilgilerin değerinin kavranması onları yüceltti. Gençlerle buluşmalarını iple çekenler çoğunluktaydı.

Yaşlanmayı durduramayız fakat aktivite dolu, amaca yönelik ve dostlarla çevrili kaliteli olanını tercih edebiliriz.

Yazarın tüm yazıları için tıklayın