HAYE SARA - İÇİMİZDEKİ IŞIK

Bu bölümde Sara, ardından Avraam ölür ve Mahpela Mağarasına defnedilirler.

“Sara'nın yaşamı yüz yıl, yirmi yıl ve yedi yıl oldu; bunlar Sara'nın yaşamının yılları (bunlardı.)” (Bereşit 23:1)

Bu satırlar çok önemli çünkü Tora, Sara'nın ölüm hikayesini anlatırken asla ölüm kelimesini kullanmaz. Bunun yerine HAYEİ -  HAYAT sözcüğüne yer verir.

Hikâye, kayıp ve yasla ilgili gibi görünebilir. Ancak ilk kelime bize bu hikayenin Hayatın kendisi, belki de Hayatın bereketinin olgun ve tatlı hasadının sırrı hakkında olduğunu söyler.

II. Dünya Savaşı'ndan sonra İtalya'nın Alba kentinde genç bir adam kendi işini kurar. İki caddenin kesiştiği köşede yer alan mütevazi bir perakende şekerlemeci dükkânı.

Çikolata çok pahalıydı ve satın alınamıyordu. Bulunduğu bölgede bol ve ucuz fındık yetiştiği için çok daha az kakao ile yeni bir hammadde yaratmıştı. Dürüst ve dost canlısıydı, insanlar onu seviyorlardı. Ondan alışveriş yapıyorlar ve arkadaşlarına öneriyorlardı.

Yıllar içinde yurt dışında üretim tesisleri ve ofisler açan bir üretici oldu ve şirketi gerçek bir uluslararası oyuncu haline getirdi.

Yaşlandığında hastalanıp hastaneye kaldırırldı. Doktorlar az zamanı kalmış olabileceğinden endişe ediyorlardı.

Üç yetişkin çocuğunu yanına çağırdı ve onlara bir görev verdi.

"İçinizden biri yıllar boyu uğraşarak kurduğum şirketimin başına geçecek ve diğerleri de ona destek verecek.

Hanginizin bunu hakettiğine karar vermek için, her birinize pek de bir değeri olmayan 100 Liret vereceğim.

Gidip bu 100 Liret ile ne alabiliyorsanız alacaksınız, ama akşam geri döndüğünüzde paranızla aldığınız şey hastane odamı bir uçtan bir uca doldurmalı." der.

Çocuklar bu başarılı şirketi yönetme fırsatı karşısında heyecana kapılırlar. Üçü de kente gidip parasını harcar. Akşam geri döndüklerinde baba birinci çocuğuna sorar. “100 Liret ile ne yaptın?"

Çocuk şöyle yanıt verir. "Arkadaşlarımın çiftliğine gittim ve iki balya saman aldım". Sonra odanın dışında duran saman balyalarını getirip havaya savurmaya başlar. Oda bir anda samanla dolmuştu. Ancak samanların tamamı yere konunca odanın bir uçtan öbür uca kadar dolmadığı görülür.

Adam bu defa ikinci çocuğuna döner ve …. “ya sen paranla ne yaptın” diye sorar. "Yorgancıya gittim. İki yastık aldım." Ardından tüyleri tüm odaya dağıtmaya çalışır. Ancak oda yine dolmamıştı.

Üçüncü çocuk babasına döner ve şöyle der. Baba verdiğin 100 Lireti cebime koydum ve senin yıllar önce kurmuş olduğun dükkana benzer bir pastaneye gittim.

Dükkanın sahibine parayı verdim iki şey aldım ve 90 liret arttı. Çocuk elini cebine atıp bir kibrit kutusu, bir doğum günü mumu ve 90 liret çıkarır. Işığı kapatıp mumu yakınca oda mumun yaydığı ışıkla dolar. Oda bir uçtan öbür uca ışıkla dolmuştu.

Baba memnundu, "Bu çok güzel oğlum" dedi. "Bu şirketin başına sen geçeceksin, çünkü yaşam hakkında çok önemli bir şeyi……, ışığını yaymayı biliyorsun."

Yaşam yolculuğunda içinizdeki boşluğu ışıkla doldurmanız ve doygun bir hayatla kutsanmanız dileğiyle…..

Sevgilerimle

Moşe PASENSYA

Geçen haftanın peraşasını okudunuz mu?

VAYERA  -  VAN GOGH

"Desteklerinizi Bekliyoruz: Şimdi Bağış Yapın!"

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız