VAYHİ - “VE O YAŞADI”

Dünyanın her şeyde kusursuzluğu aradığı bir dönemden geçiyoruz. Kırışıksız yüzler, pırıl pırıl elmalar, çiziksiz telefonlar, rengi solmamış giysiler, lekesiz camlar ve daha nicesi. Her şey kusursuz olmalı!

Tam da bu kusursuzluk arayışının ortasında kusurla karşılaştığımızda tepkimiz ne olmalıdır…?

Yosef’e (Ulaklar göndererek, ona şöyle) söylenmesini emrettiler: Yosef’e şöyle deyin: Lütfen; kardeşlerinin sana kötülük yaptıklarındaki kindarca davranışlarını ve günahlarını BAĞIŞLA. Şimdi- lütfen, babanın Tanrı’sının kullarının bu kindarca davranışını BAĞIŞLA. (Bereşit 50:17)

Bu cümle literatürde kaydedilen ilk bağışlanma eylemi olarak kabul edilir.

Oysa metnin İbranicesinde “AFFETME” olarak tercüme edilen kelime “KATLANABİLMEK”- “TAŞIMAK” gibi anlamlara gelmektedir. Metnin ilerleyen bölümlerinde de Yosef, “AFFETME” ifadesini hiç kullanmaz.

Yahudiler dünyayı tamamen farlı bir şekilde görmek üzere geldiler. Yaratılış kitabı Tanrı’nın insanları “İMAJI” (Tzelem) ve “BENZERLİĞİNDE” (Demut)” yaratması ile açılır.

Sorun, elbette seçim ile karşı karşıya kalmamızdır, genellikle yanlış olanı yaparız. İkinci bir şans verildiğinde Adem ve Hava muhtemelen yasak meyveyi es geçerlerdi.

Tora’ya göre bugün bizim hakkımızdaki en önemli gerçek yasa tarafından yönetilen bir evrende, yasayı çiğneyebilmemizdir. Bu çok sevdiğimiz bir güç…

O halde ahlakımız ile Tanrı’nın insanlık konusundaki yüksek umutları nasıl uzlaştıracağız?

AFFETMEKLE!

Bugün birçok dilde AFFETME kavramı maalesef hatalı anlaşılmaktadır.

İngilizce dilinde affetmek için kullanılan kelime “FORGIVE” oysa açılımı FOR-GIVE, VERMEK İÇİN anlamına gelir. Peki, verilecek olan şey nedir?

Aynı şekilde Fransızcada “PARDON” kelimesinin açılımı POUR-DONNER, VERMEK İÇİN’dir. Aynı soruyu yineleyeceğiz - - Ne vereceğiz ?

İbranice “SLİHA”(Selah kökünden) dini uzantısı SELİHOT….

Verilecek olan şey ……. HOŞGÖRÜ’dür…….

HOŞGÖRÜ VERME İSTEĞİNİ ifade eder.

Karşı tarafın bize yapmış olduğu yanlışın (hatanın) farkında olmamıza rağmen “HOŞGÖRÜ VERME” (gösterme) arzusunu yansıtır.

Japon felsefesinde bu KİNTSUGİ ile ifade edilir. Çömlek, vazo, bardak gibi seramiklerin kırıldıkları yerden ALTINLA BİRLEŞTİRİLMESİ sanatına Kintsugi deniyor. Kintsugi bize kusurların, ÇATLAKLARIN GÜZELLİĞİNİ, TAMİR ETMENİN ÇOŞKUSUNU (Tikun Olam) hatırlatır.

Kırıkların arasındaki altın, kırılmış olsa da, bir şeyin hâlâ değerli olduğunu söylüyor. Kusurlu olana yeni bir yaşam armağan ediyor. Amaç kırık vazonun (ilişkimizin) yeni gibi görünmesi değil kusurlarıyla güzelleşmesi ve bizim bakış açımızın değişmesidir. Bu ilişkimizde, kusurlu olanı kabul etmek – kucaklamak - onların içindeki güzelliği görmek anlamına gelir.

Herkesin Tanrı’nın suretinde yaratıldığı gerçeğini hatırlayabilirsek; kötü olan ve bizi yaralayan şeyin “KİŞİNİN KENDİSİ DEĞİL” yapmış olduğu “EYLEMİ” - (Hatası) olduğunu kavrayabiliriz. Bu farkındalığa erdiğimizde kişinin kendisi ile ilişiğimizi kesmek (darılmak) yerine yaptığı yanlışı eleştirmeyi öğrenebiliriz.

Yosef’in kardeşlerine karşı takındığı bu tutum hepimize ilham olmalı. Böylece bu farkın ayırdında olmak bizim için gerçek “AFFETME EYLEMİNİ” mümkün kılabilir.

Sevgilerimle - Shabat Shalom

Rabi. Yishak BİLMAN (z”l) & Moşe PASENSYA

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız