MİKETZ - UMUT (HATİKVA)
- Moşe PASENSYA
- 23 saat önce
- 2 dakikada okunur
B.H.
"Yosef ilk doğan oğluna Menaşe adını verdi ve şöyle dedi: "Çünkü Tanrı bana …… babamın evini unutturdu" (Bereşit 41:51)
Bir oğul (Yosef) evden yirmi iki yıl boyunca ayrı kalmasına rağmen niye babasına hayatta olduğunu bildiren bir haber göndermez ve ilk oğluna niye böyle bir isim vermeyi uygun görür?
Yakov, kardeşlerin, Yosef'e karşı beslediği derin düşmanlığın elbette farkındaydı, peki en sevdiği kişiyi onları kontrol etmeye göndererek ne elde etmeyi umabilirdi ki? Yoksa bunu gözden kaçırmış olabilir miydi?
Oysa nefretin, öldürmeye yol açabileceğini ve kardeş katili olma riskini beraberinde getirebileceğini en iyi bilen Yakov olmalıydı. Çünkü aynı kardeş düşmanlığını Yakov, Esav ile yaşamış ve uzun yıllar boyunca evden uzakta korku içinde yaşamak zorunda kalmıştı.
Acaba Yakov, onu bilerek mi göndermişti?
Ne de olsa Yosef gördüğü ikinci rüyayı anlattıktan sonra Yakov onu azarlamıştı. Anne ve babasının onun önünde diz çökeceğini ima etmek akıl almaz bir şeydi.
Yosef, Yakov'un hayatını kasten tehlikeye attığı sonucuna varmış ve bu nedenle babasıyla iletişimi kesmiş olabilir miydi?
Çünkü babasının artık onu görmek ya da ondan haber almak istemediğine inanıyor olabilirdi. Ne de olsa Yakov bunu ilk üç oğlu ile yapmıştı ve kutsamak yerine onları lanetlemişti.
Yakov'un onu hâlâ sevdiğini, kardeşlerinin babalarını Yosef'in kanlı cübbesini göstererek kandırdığını ve babasının onun için yas tuttuğunu bilemezdi.
Bizler bu gerçekleri Tora bize anlattığı için biliyoruz. Ama Yosef köle iken bunları bilemezdi. Yehuda, ancak yirmi iki yıl sonra Yosef’in gerçekte ne olduğunu anlamasına olanak sağlayan sözleri söyler. (Bereşit 44:27-30)
Oysa, Yakov, Ketonet Pasim’i (Renkli Pelerini) vermek üzere Yosef’i seçtiğinde onu sürgüne hazırlamış oldu. Kendi sürgün deneyimini ona aktardı. Öne çıkma ve kendi geleneklerine (özüne) bağlı kalma yeteneği.
Memleketini terk edip uzun bir süre sürgünde, yani Lavan'ın evinde yaşayan ilk Yahudi Yakov’du. Ama o Lavan'ın toplumuna hiçbir zaman tam olarak entegre olmadı. Yabancı bir ortamda kimliğini koruyabildi. Tıpkı Yosef’in sahip olduğu Mısır kültürüne rağmen özünü koruyabilmiş olması gibi….
Miketz bölümü genellikle Hanuka haftası okunur. Yosef ve Hanuka hikayesi bize aralarındaki önemli bir bağlantıyı işaret eder.
Haşmonaylar, askeri zaferi kazandıktan sonra odak noktalarını maddi dünyadan manevi dünyaya kaydırırlar. Menora’yı yakabilmek için gerekli olan saf yağı ararlar ve yüzyıllar boyu sürecek olan mucizeyi yaratırlar.
Oysa bizler onların izinden gidemedik. Yoksulluk ve zulüm altında geleneklere sadık kalırken, maddi zenginlik koşullarında bu manevi bağı aynı derecede koruma zorluğunun üstesinden gelemedik.
Ancak Makabiler döneminde bir kez yaşananlar tekrar yaşanabilirdi. "Umudumuz yok olmadı" anlamına gelen “od lo avdah tikvateinu” sözleri bu nedenle Hatikva şarkısının bir parçası oldu.
Onların torunları ve umut kültürü ayakta kaldı ve HANUKA IŞIKLARI özümüzün değerlerinden, seküler bir kültürün ihtişamı ve prestiji uğruna vazgeçmeyi reddetmesinin sembolü oldu.
Evlerinizin IŞIK ile dolması dileğiyle……. HANUKA SAMEACH
Sevgilerimle
Moşe PASENSYA
Geçen haftanın peraşasını okudunuz mu?
Yorumlar