top of page

LOS PİPİNOS








Ay unos kuantos anyos ke toko todo. Troko las moradas, las eskolas, Por siguro ke todo no va ser komo antes, kon tyempo troko i los uzos, troko i las mosas.


Oy en dia todas las servideras son etranjeras. Ken vyene de Moldova, de Özbekistan, de Türkmenistan. Entre eyas ay infirmyeras, enjenyeras i profesoras de eskolas. Poveretas para ganar dos groshes deshan maridos, ijos, i vyenen a lavorar. Ken para mirar kriyos, vyejos u hazinos. Al tyempo una persona ke ya vino a los setenta ya era vyeja, no saliya a la kaye, era kaveyikos blankos arekojidos kon una kurulika, roba de divitin i charukitas de keche ke no se le yele el pye. Me akodro de mi nona kuando le diziyamos vamos a tal luguar u ay una boda, un espozoryo, mos diziya:

“ No hanum yo so vyeja ke bushko aya anda en las buenas oras yo ya esto buena en kaza”.


Ma agora no esta esta manera. Si vos kaye el kamino a Büyükada i pasaj por Anadolu Kulübü vaja ver en la guerta aedadas de 90 anyos, el kaveyo boyadeyado blondo, las unyas koloradas, pantolon i bluza moderna i charukas kon pyedras dore. Vyenen, u kon una servidera etranjera angaje, u kon una ruleta i el tub de oksijen, bastones de modos a modos, oyen musika, djugan bridge i komen en el restoran. El dyo ke ayege a todos esta manera de vejes kon miradera, kon paras i kon el meoyo en su luguar.


Kuando veyo a estas servideras byen vistidas i modernas me vyene al tino las mosas ke tomavamos antes 50 anyos Viniyan de los kazales, ken arankada mueva de el arvole, ken kon piyojos i ken no konosiya tualet a la franka. Una iva otra viniya ma no aviya remedyo lo ijos eran chikos i mozos eramos mansevos, keriyamos kaminar eramos ovligados de suportarlas.


Una ves empleyi pishkado, le dishe ke lo lave, el pishkado estava tan fresko salto a la pila, tanto sespanto kayo se dezmayo. Komo estos tengo munchos rekuerdos de mosas ma uno no me lo puedo olvidar.


Un anyo djusto ke me va ir a la kampanya la mosa ke teniya se fue permiso i no torno. Dos ijos, 5 validjas, ya este en ganeden mi madre aedada, para mi fin de mundo. Una amiga me vido ke me esto pelando los kaveyos, me disho “no te estrecheyes yo tengo un guertelano tyene una ija, esta bushkando echo”.


Sin pensar le dishe mandamela.

A la otra demanyana vino empeso a lavorar.

En verdad estava muy buenika todo lo ke le estava dizyendo lo estava azyendo, onesta, respektuoza i un poko bovika, no ay nada todo djusto no ay.

En la ada kada djugueves ay Pazar, yo me iva i empleyava por semana entera. Yene un diya de djugueves, me fui al Pazar muy demprano, porke teniya una envitasyon, iva abashar a la sivdad. Empleyi todo lo ke teniya de menester, lo trushe a kaza, de vista eya ya vino a la puerta me tomo las torbas, ya se aviya ambezado kualo ande se deve de meter. Yo kon asigo, miri a la ora 10 puntos me manka para tomar el vapor kon presura me visti, sali de kaza esto koryendo para alkansar al vapor. Ensupito miri Zeynep (se yamava Zeynep) esta koryendo kon un leğen de pipinos detras de mi i me esta yamando:

- Madam madam!..

Me abolti le demandi:

- Kualo keres ya kedi tadre…

- Estos pipinos no kavyeron a este leğen kualo ke los aga

Me abolti i le echi un grito

-Agora ora de pipinos es? si no kavyo azelos en dos (en turko ikiye böl) i koryi a la eskala.

A la torna vine a kaza muerta de la kanserya aryento la sudor, dishe bevere una koza yelada, avri la frijider, vide dos leğenes yenos de pipinos kortados en dos de enmedyo.

Fui ovligada 15 diyas de azer djadjik demanyana midi i la noche.

HANNUKAH SAMEAH







Bizi Takip Edin
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
bottom of page