İNTİHAR MI, CİNAYET Mİ?

İsrael halkı son haftalarda cok üzücü bir şekilde derin bir bölünme yaşıyor. Reform başlığını altında neyi ve nasıl yeniden şekillendirmek istediğini söyleyen farklı sesler yükseliyor. Öte yandan aramızdaki birliğin azalmasına paralel olarak terör saldırıları artmış durumda.

Arabalara ateş açan, otobüs duraklarına dalan, bombalar hazırlayan, elinde silahıyla sokaklarda insan avına çıkan teröristler de cinayetler işlemeye, masumları öldürmeye devam ediyor. Ateş her zamanki gibi düştüğü yeri yakıyor.

Geçen hafta bir ateş daha Raanana'da 13 yaşında intihar eden

Elroy ben Sabat'in evine düştü. Bu gencecik çocuğun hiç tanımadığım ailesine ve sevenlerine sabırlar diliyorum.

Yeni bir reform yapılmali: Evlerde, okullarda, sokaklarda... *Arkadaşını kendin gibi sev*. Bu kural Tora'yı tek cümleyle özetlemek için de kullanılır. Başka çocukların cenazesine katılmak istemiyorsak bu bir yaşam felsefesi olarak matematikten İngilizce'den önce okullarda öğretilmeli.

13 yaşında bir çocuk intihar etmez, öldürülür. Sevgisizlik öldürür, ait hissetmemek öldürür. Anlaşılmamak öldürür, yalnızlık öldürür.

Malesef son yıllarda İsrael'de arkadaşları tarafından dışlanan, istenmeyen ve yalnızlığa itilen bir çok genç psikolojik destek ya da ilaç kullanımına yönlendiriliyor. Asıl çözüm ailede başlayan ve okulda devam eden eğitim reformu....

Çocuklarınıza her zaman sorun ilgilenin. Sınıfta yalnız oturan belki ailevi, belki ekonomik problemi olan birileri var mı? Herhangi bir doğum günü ya da okul sonrası aktivite düzenlenecekse herkesin dahil olduğu ya da dışlanmış hissetmeyeceği çözümler var mı?

Büyük oğlumun Bar Mitsva senesi oldugu için bu sene bu konu okul yönetimi ve ailerle konuşuldu. Sınıftan herkesi çağırmak yerine sadece 12 kişiye davetiye veriliyor ve her seferinde bir tablo hazırlanıyor. Bu şekilde her çocuk yakın olduğu arkadaşlar kadar yakin olmadığı kişilerle de birlikte eğleniyor. Çağrilmayan kişiler bunu kişisel algılamiyor ve kontenjan sebebiyle gitmediğini biliyor.

Herkes ayda bir daha önce davet etmediği bir arkadaşını evine çağırıyor. Okul dışında da zaman geçiriyorlar. Büyük kızımın okulunda da Şabat Tsadaka kutusu var. Sene sonu gezisi için imkanı olmayan kızların da gelebilmesi için her hafta para toplanmış oluyor.

Bir de koridorda bir köşe var: Yemeğini unutan ya da ekmek getiremeyen kızların utanmadan birşeyler yiyebilmesi için hazırlandı. Ayrıca özel Ihtiyaçli çocuklarla dönüşümlü olarak ilgileniyorlar. Eminim ki fikirler çoğalabilir. Boykot edilen, aşağılanan, arkadaşları tarafından dalga geçilen çocuklar da bizim çocuklarımız olabilir. Özellikle ole hadaş aileler de bu konuda dikkatli olmalı. Öğretmen ve okul yönetimiyle iletişimde kalmalı ve zorlandıklari noktalarda yardım istemeli.

Reform yapılmalı: Arkadaşını kendi gibi sevebilen çocuklar yetiştirebilmek için, farklı düşünceleri kabul etmesek de duyabilmek için…

Birkaç hafta sonra Pesah Agadası’nda bir arada okuyacağımız Bilge, Asi, Saf ve Soru sormayan çocuklar gibi... Bu vesileyle 23 mart gününün Roş Hodeş Nissan olduğunu ve 5 Nisan Çarşamba akşamı itibariyle Pesah bayramını kutlayacağımızı hatırlatmak isterim.

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız