EKEV - Tanrı’ya Güveniyoruz
- Moşe PASENSYA
- 10 Ağu
- 3 dakikada okunur
Hepimizin yaslanacak birine ihtiyacı vardır. Bu insan olmanın bir parçasıdır. Peki ya o kişiyi anlaşmazlık, boşanma veya ölüm nedeniyle kaybettiğimizde ne olur?
Ayaklarımızın altındaki halı çekildiğinde devam edecek gücü nasıl buluruz?
Her yaştan insanın, kendilerini sevmeden önce bile onları tanıyan, seven ve destekleyen bir ebeveynin kaybıyla mücadele ettiğini biliyorum.
Tora bize stresle başa çıkmamıza, kaygıyı azaltmamıza ve hayatımızı dolu dolu yaşamamıza yardımcı olan inanılmaz derecede güçlü, ancak pratik bir araç sunar.
Atalarımız Mısır'dan kurtulur kurtulmaz, kırk yıl boyunca çölde yolculuk ettiler ve sonunda Vaat Edilmiş Topraklara ulaştılar. Bu süre zarfında, her sabah gökten taze olarak inen mucizevi bir yiyecek olan man ile beslendiler.
İsrail Ailesi (bu yiyeceğe) “MAN” adını verdi. O, kişniş tohumu gibi fakat beyazdı; tadı da ballı gözleme gibiydi. (Şem 16:31)
Doğası gereği gerçekten mucizevi olan bu yiyecek, yiyen kişinin istediği tadı veriyordu ve insan vücudu tarafından tamamen emilerek hiçbir atık bırakmıyordu. Ancak Tora, mannayı işkence olarak tanımlıyor.
Ve sana bu çölde bu çölde, sana eziyet etmek ve seni sınamak için atalarının tanımadığı MAN’I yediren … Nihayetinde sana iyilik etmek içindi. (Dev 8:16)
Ancak Bene-YisraEL’in ertesi güne hiçbir şey saklamasına izin verilmiyordu, her gece "mutfak dolapları" tamamen boş bir şekilde uykuya daldıklarından, beslenebilmek için tamamen Tanrı'ya güveniyorlardı!
Moşe onlara "Kimse sabaha kadar ondan herhangi bir artık bırakmasın " dedi. (Şem 16:19)
Her gece banka hesabınızda tek bir kuruş olmadan uyumayı hayal edebiliyor musunuz?
Bu uygulamayı kırk yıl boyunca sürdürerek, ulusumuzun ruhuna Tanrı'nın ihtiyaçlarımız için sağladığı mucizevi tedarik ve yaşamlarımızdaki kritik öneme sahip varlığın bilincini aşıladık.
Bu sağlam temel sayesinde, bugüne kadarki 3000 kusur yıl boyunca nerede risk almamız gerektiğini bilmek için gerekenlere sahip olduk. Ve işler planlandığı gibi gitmediğinde, bunun bizim iyiliğimiz için olduğunu, hedefimize ulaşmak için daha iyi bir yolun olduğunu öğrendik. Tüm yaşananalar bizi istediğimiz bir şeye hazırlıyordu.
Bu sadece en iyi uygulama değil, aynı zamanda hayatta kalmamız için de hayati önem taşıyor!
Atalarımız, tatlı bir gece uykusuyla Tanrı'ya olan güvenlerini her gece gösterebildikleri sürece Tanrı'nın gözüne girmişlerdi. Ancak artıkları saklama hatasına düştüklerinde, Tanrı'nın gazabına uğradılar ve bunun yıkıcı sonuçları oldu.
Tanrı, bize kime güvenmemiz gerektiğini sonsuza dek hatırlatmak için Tapınağın Kutsal Yeri'nde özel bir testi dolusu manna saklanmasını emretti.
Tüm zamanların en ünlü Yahudi ritüeli olan Pesah Seder'inde de bu gerçeği aktif olarak canlandırırız. İlk başta, Seder gecesinin sonunda yemek üzere masa örtüsünün altına sakladığımız bir parça MATSA (Hamursuz) ile rituele başlamamız tuhaf görünebilir.
Ancak derin gerçek şu ki; Seder başlarken hâlâ kişisel özgürlüğümüzle mücadele ediyoruz. Bir kölelik zihniyetindeyiz, korku ve kaygıyla boğuşuyoruz bu nedenle biraz kırıntıyı saklama ihtiyacı hissediyoruz.
Seder'in sonunda, düşünce sürecimizi bir özgürlük zihniyetine dönüştürünce ve Tanrı'ya güvenmeyi öğrenince artık yaslanacak artıklara ihtiyaç duymadan ilerlemek için gereken özgüveni buluyoruz.
İç Savaş sırasında, Pensilvanyalı din adamı Rahip Mark Watkinson, savaşın başlangıcında ABD paralarına "Tanrı'ya Güveniyoruz" ibaresinin konulmasını teşvik etti; çünkü bu "bizi açıkça İlahi koruma
altına alacaktı."
İşte, Kutsal Tapınak'taki tek bir manna testisi bize bu gerçeği hatırlatıyor.
Bu dünyada kimseye çok fazla güvenmeyin, çünkü karanlıkta kaldığınızda kendi gölgeniz bile sizi terk eder.
Ebeveyn sevgisi sonsuz olsa da, Tanrı dışında gerçekten güvenebileceğimiz kimse yoktur. Gücümüzün tükendiği yerde, Tanrı'nın gücü başlar. Tanrı'nın önünde diz çöken, herkesin önünde durabilir!
Sevgilerimle - Shabat Shalom
Moşe PASENSYA
Geçen haftanın peraşasını okudunuz mu?
留言