VAETHANAN - İKİ DÜKKANIN FARKI

İki giyim mağazası açıldı. Her iki işletme sahibi de benzer bir dekorasyon yaptı, her ikisi de rafları benzer fiyat skalasındaki aynı ürünlerle doldurdu. Görünüşte, her ikisinin de başarılı olma şansı eşitti.

Bir mal sahibi işe erken gelir ve mağazada dolaşarak her bir giysi parçasını titiz bir şekilde rafa yerleştirir ve mesai bitince ışıkları kendi söndürür ve mağazadan çıkardı.

İkinci mağazanın sahibi de erken gelirdi. Gün geçtikçe müşterileriyle ilgilenmeye başladı, yeni stiller ve kesimler önerdi. Gelişen trendleri takip ederek, popüler tasarımları sipariş edip stoklarını yeniledi.

Soru basitçe şudur; ikisi de aynı ürünleri aynı fiyata satan iki mağaza arasındaki fark nedir?

Biri “BİR İŞLETME" diğeri ise “GELİŞEN BİR İŞLETME” 

İki kişi günde üç kez dua eder. İkisi de kelimelerin anlamını anlar ve ikisi de her kelimeyi telaffuz etmede titizdir.

Ancak bir bireyin duası talihsiz mağazanın sahibine benzer; rafları dolduran "YENİ ÜRÜN" yoktur.

Tek bir kelimeyi bile kaçırmayabilir, ancak bunlar bir önceki günkü gibi aynı yavan ifade ve niyetle telaffuz edilir.

Yenilenen tutku, yoğunluk ve düşünceden yoksun olan dua "MALLARI SAYMA" egzersizidir.

İkinci birey sadece kelimeleri okumak ve anlamlarını anlamakla yetinmez. Bunların hayatıyla olan ilişkisini düşünür ve onlara duygu aşılar (içselleştirir). Duası hayatın kendisi kadar dinamik ve güçlüdür.

İlk kişi dua etmedeki tutarlılığı için ödüllendirilecek, ancak üzücü gerçek şu ki onun yakarışı "CAN ÇEKİŞEN" bir çaba.

Onu zengin edecek bir iş girişimi değil. İkinci arkadaşımızın duası ise nabız gibi atan, “CANLI GELİŞEN BİR GİRİŞİM” dir.

Otomatik pilotta TEFİLLA yani AVODA körelir ve ölür. Avoda kelimesi etimolojik olarak “DERİYİ GERMEK” anlamındaki “İBUD” kelimesiyle ilişkilidir. Yani kişinin karakterini ve ruhsal potansiyelini geliştirerek doğal bencil içgüdülerini yenmek için kendini "GERME" işini ifade eder.

Bu öğreti, düşüncede radikal bir değişime yol açar. Daha Tanrısal olmanın yolu, ruhsal kopuş ve izolasyondan geçmez; aksine, insanlığın ve dünyanın refahına yönelik derin bir katılım ve kaygıdan geçer.

Yine de tefillah'ın sabit olarak sürdürülmesi zorunlu olan bir kısmı vardır. AMİDA (Şemone Esre) Bu mitzvanın yükümlülüğü, YALVARMAKTIR (Vaethanan) ……. ve Haşem'in övgülerini dile getirmektir.

Amida Duası ikili bir işlevi görür. Aynı anda hem Yaratıcımızla hem de kendimizle bir BULUŞMA.

Tefilla, Haşem'e hizmet anlamına gelen avodah olarak adlandırılır. Ancak, dua ettiğimde genellikle yerine getirilmemiş arzularımızın bulunduğu listemizdeki istek ve ihtiyaçlara odaklanırız.

Oysa Avodah'nın Haşem odaklı olması gerekmez mi ? Ben odaklı mı olmalı?

Sebep ve sonuç olarak sunulan bir dünyada yaşıyoruz. Eğer çalışırsam, sınavımda başarılı olurum. Eğer okulda başarılı olursam ve doğru tavsiyeleri alırsam, iyi bir lisansüstü programa kabul edilirim. Eğer lisansüstü okulda başarılı olursam, iyi bir iş bulurum. Eğer iyi bir iş bulursam, parnasam (geçimim) olur.

Hayatın büyük bir kısmı, şafaktan alacakaranlığa kadar, aksini gösterirken, tefillah'taki avodah, her şeyin gerçek nedenini hatırlamaktır. Böylesine bir paradigma değişimi yaratmak gerçek bir avoda’dır.

Haşem'in bu dünyanın neden-sonuç ilişkisindeki rolünü nasıl görüyorum? Haşem'e karşı oynadığım rolle nasıl ilişki kuruyorum? Her şeyin öncüsünün kim olduğuna inanıyorum?

Tefilla, günlük öz denetimimdir. Kendimizi değerlendirme ve yargılama eylemidir. (“L'hitpallel” Mez 106)

Aksine inanmak mümkündür. İnanç veya dua olmadan bir hayat olabilir. Tıpkı sevgi, kahkaha, mutluluk veya umut olmadan bir hayat olabileceği gibi. Descartes, 'Düşünüyorum, öyleyse varım' demiştir. Yahudilik, 'Dua ediyorum, öyleyse yalnız değilim' der.

Bene-YisraEL’in sahip olduğu tek şey görünmez bir Tanrı ve bizi O'na bağlayan inançtır. Yahudilik inancını analiz etmez - - hakikat hakkında felsefe yapmaz, sadece ruhundan dökülen sözlerle sohbet eder. (Dua)

Yahudilikte inanç, duaya dönüştüğünde gerçek olur.

Çünkü Dua sırasında Tanrı bir teori değil - - bir Varlık veya bir gerçek değil, bir ilişki biçimi haline gelir. O’nunla İnsan kalbinde tüm savunmasızlığımızla – doğrudan ve sadelik içinde buluştuğumuz yerdir.

Ne yazık ki ; dua, çağdaş Yahudiler için zor hale geldi. Sinagog ayinini yabancılaştırıcı buluyorlar. Duaların çoğu artık onlara hitap etmiyor.  Evet….. günlük yaşamın bazen bunaltıcı baskıları arasında, duanın başladığı ruhtaki sessizliği yaratmak kolay değildir.

Ancak unutmamız gerekir ki, Varoluştaki sevincimizi, evrene olan hayranlığımızı, umutlarımızı, korkularımızı, başarısızlıklarımızı, özlemlerimizi ifade etmek için ruhumuzda bir alana ihtiyacımız var.

Menaşe, Tanrı'ya ulaşmak için günah dağını kürekleyen bir adam gibi dua etti. (II Tarihler 33) Rebeka, kaderin annesi olarak Tanrı’yı aradı ve Yishak kapalı bir rahmi açan dualar etti.

Bazen cevap sadece dua ve oruçla gelir. Sanırım bu yolda karşılaşacağımız en büyük engel kendimiz olacaktır.

Sevgilerimle  -  Shabat Shalom

Moşe PASENSYA

Geçen haftanın peraşasını okudunuz mu?

DEVARİM - SÖZLERİN GÜCÜ

"Desteklerinizi Bekliyoruz: Şimdi Bağış Yapın!"

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız