Eskisi gibi olmayacak mı?

Her sabah uyandığımda kendime soruyorum yaşadıklarımız gerçek mi yoksa rüya mı? Çocukların okuluna geç kalmamak, işe gitmek için otobüsü kaçırmamak, yeniden dışarıdaki hayatın koşuşturması yetişme planları yapabilmek için ne kadar beklemek gerekiyor? Bugün günlerden hangisi? (Bunu gerçekten çok soruyorum hatta yazıyı teslim etmem gereken günü unutacak kadar..) Dünün aynısı yarının daha farklısı mı bilmiyorum...

Görünmez bir düşman ile savaşırken en iyi savunma evde kalmak… Çoğumuz için haftalardır yaptığımız bu, her şeye rağmen her şeyi evden yapmak… Alışverişi, Pesah Sederini, aile buluşmalarını, doğum günlerini, bazılarımız için işteki toplantıları, sünnet törenlerini bilgisayar ekranlarına taşıdığımız evlerdeyiz…

Ekranlara taşınmayan bazılarımız için yüksek sesle dile getirmeye bile korkulan korku, kaygı, stres ve mutsuzluk gibi olumsuz duygular ile başa çıkabilmek için Ravlarımız neler diyor?

Rabbi ‘Haïm Falaggi, « Réfoua Vé’haïm » kitabında salgın döneminde bu olumsuz duyguların tamamen insana özgü olduğunu belirterek başlıyor. Bu kaygıyı Roş Asana günlerine benzetiyor. Bir yandan sene içindeki hareket ve düşüncelerimizin yargılanması ve hakkımızda kararlar verilmesi söz konusuyken, bir yanda Yom Tov günlerinin sevincini yaşamamız, T-nrı'ya tüm kalbimizle dua etmemiz gerekiyor.

Yaşadığımız günlerde de aslında bu iki kavram söz konusu. Ben Ich ‘Haï, Baba Kama 60b yorumunda korkunun, daha katı bir yargıyı (has veşalom ) üzerimize çekme özelliği taşıdığını belirtiyor. Korkuya paralel olarak Tanrı’ya güven ve şükran duygularının da var olması için kendimizi dengelememizi öneriyor.

2020 yılında, biri bir virüs yüzünden herkes evde kalacak, oteller, uçaklar, alışveriş merkezleri, düğünler duracak deseydi hayal gücünün çok fazla olduğunu söyleyebilirdik, şimdi bizleri eve sokan ve kendisi dünyayı gezen bu virüsün hayal gücümüzü zorladığını görüyoruz.

Evlerde oturmaya ve günlük programlar yaparak geçirmeye alıştığımız bu dönemin sonrası ne zaman başlayacak? Nasıl olacak? Eskisi gibi olacak mı? Bireysel dünyamızda neler değişecek? Dünya genelinde neler eskisi gibi olmayacak?

Michlé (18,14) : « verdiği savaşın farkında olan ruh, sahip olduğu silahları da görecektir » mesajını veriyor. Silahlarımız neler? Bugüne kadar fark etmediğimiz, ertelediğimiz, duymadığımız iç sesimiz, bize neler anlatıyor? İnancımız ne durumda? Bilinmeyen karşısında isyan mı ediyoruz yoksa Houlin 7b ' Talmud 'da bahsedilen başımıza gelen herşeyde Tanrı'nın mesajını anlamaya çalışıyor muyuz?

Toprağa ekilen bir tohum gibi…karanlığın içerisinde beklerken yeniden güneşi görmeyi hayal ediyor muyuz? Nasıl bir ağaca dönüşeceğiz? Ne kadar meyve vereceğiz?

Mısırdan çıktığımız zaman özgür olmanın mutluluğu vardı ama kısa bir süre sonra halkın ayaklandığını, isyan ettiğini, korktuğunu görüyoruz. Köle de olsalar hayatlarında belli bir düzen olan insanlar, bir anda kendilerini bekleyen belirsizliği fark ettiler. Ne yemek yiyecekler? Nereye gideceklerdi?

Tora’yı alacağımız Şavuot bayramına kadar her gün Omer sayarak daha farklı biri olarak kendimizi hazırlıyoruz. Evlerden çıkıp yeniden dışardaki hayata dâhil olduğumuzda her birimiz farklı olacağız. Bu farklılık, farkındalığın sonunda ortaya çıkacak.

Hayatta olan anne babaları ziyaret etmeye, torunları götürmeye koşacağız, bayramlarda aile ile olmanın güzelliğini, kimsenin yalnız kalmaması için sofralarımızın nasıl açılması gerektiğini bileceğiz. Minyan ile dua etmenin, sinagoglarda toplumun özel anlarını fiziken paylaşmanın özelliğini hissedeceğiz.

Evimiz, işimiz, çocuklarımız aynı da kalsa onlara sahip olmanın değerini daha fazla anlayacağız. Bu bir sınav, sınav günleri de geçecek, saatlerce çalıştığımız sınavdan beş dakika sonra unuttuğumuz bilgiler gibi mi olacak yoksa hayat için mi öğreniyoruz bu bizim seçimimiz.

Sonra'nın önceden nasıl farklı olacağı, bugüne bağlı…Bu günü yaşayalım, gözlerimizi elimizde olanı fark etmeye, kabullenmeye, değiştirmeye açalım..

Eskisi gibi olmayacak mı? Bence her şey çok daha güzel olacak…Ya sizce?