Kİ TETZE - SON MUM
- Moşe PASENSYA
- 31 Ağu
- 2 dakikada okunur
Bu haftaki bölümde 72 mitzva olduğu söylenir. Bir mitzva, kelimenin tam anlamıyla Tanrı'nın bir "EMİR"idir, ancak aynı zamanda bir "BAĞLANTI" fırsatı, kutsallığa açılan bir kapı olarak da anlaşılabilir.
Hayatta bazı şeyleri bir araç ve bir amaç olarak görürüz: Hedefe ulaşmak için arabayla seyahat ederiz; formda kalmak için egzersiz yaparız; para kazanmak için işe gideriz; liste uzayıp gider.
Bazen bu bakış açısı hayatımızın diğer alanlarına da sızarak neredeyse her eylemi veya görevi bizi hedeflerimize ulaştıracak bir yük haline getirir.
Özellikle mitzvaları bu bakış açısıyla görmek kolaydır. Ödül alma emirleri, Tanrı'yı memnun etme yükümlülükleri vb. Ancak bu, hatalı bir yaklaşımdır.
Dünyayı olduğu gibi görüp kabul edenler vardır. Bu Stoacı yoldur. Dünyayı olduğu gibi görüp ondan kaçanlar var. Bu Manastır yoludur. Ama dünyayı olduğu gibi görüp değiştirenler de var. Bu Yahudi yoludur.
Onu, cennetin bir parçasını yeryüzüne indiren kutsal eylemler olan mitzvotlar aracılığıyla değiştiririz.
Yaratılışı fizik çalışarak düşünmüyoruz. Tanrı'yı keyif aldığımız her şeyin yaratıcısı olarak kabul ederek yaşıyoruz.
Çevreye olan sorumluluğumuzu düşünmüyoruz. Şabat'ı kutlayarak dünyayı sömürmemize yedi günde bir gün ara veriyoruz. (sınır koyuyoruz)
Sadece Yahudi tarihini incelemekle yetinmiyoruz. Oruçlarda ve bayramlarda onu yeniden canlandırıyoruz.
Hakikat, eyleme dönüştüğünde gerçeğe dönüşür. Dünyayı böyle dönüştürüyoruz.
Her mitzva, küçük bir kurtuluş eylemidir. Dünyevi bir şeyi kutsal bir şeye dönüştürür.
Kaşerut’a uyduğumuzda, bedenimizin gıdasını ruhumuzun gıdasına dönüştürürüz. Şabat'ı kutladığımızda, zamanı kutsarız. Henüz sahip olmadıklarımız için çabalamak yerine sahip olduklarımızı kutlarız. Bayramları kutladığımızda, atalarımızın geçmişi ile bugünümüz arasında bir bağ kurarız.
Mitzvalar, Tanrı'yı hayatımıza getirir. Bize inancın edilgen değil, etkin olduğunu öğretir. Bu, sadece başımıza gelenlerle değil, yaptıklarımızla ilgilidir.
Her mitzva, bizi Tanrı'dan ayıran duvardaki bir penceredir. Tanrı'nın ışığının dünyaya akmasını sağlar.
Rabi Sacks’ın (z”l) yazılarında okuduğum bir hikayeyi paylaşmak istiyorum. O da bu hikayeyi Alaska'da küçük bir kasabaya gitmiş olan bir Şaliah’tan (elçi) dinlemiş.
Şaliah, Belediyeye sormuş, "Burada Yahudi var mı?" Burada Yahudi yok demişler. Adam da -hiçbir şey yapmadan geri dönmemek için- mahalleyi ziyaret edip çocuklara bir konuşma yapabilir miyim diye sormuş.
Belediye başkanı da "tamam" demiş. Sonra gitmiş ve Alaska'nın ortasındaki bu küçük kasabada bir sınıfa girmiş ve "Çocuklar, aranızda hiç Yahudi gören oldu mu?" demiş.
Küçük bir kız elini kaldırdı "Evet" dedi. Şaliah bu "Kim?" diye sormuş. Küçük kız da "Annem" diye cevap vermiş.
Aniden kendi kendine, "Bu kıza ne diyeceğim?" diye düşünmeye başlamış. Bu okuldaki tek Yahudi çocuğu o, şehirdeki tek Yahudi bu, biraz sonra gitmem gerekiyor ve onları oradan çıkarıp başka Yahudilerin olduğu bir yere getirmenin hiçbir yolu yok.
Şimdi bu kıza Yahudi kalmasını sağlayacak ne söyleyebilirim?
Şunu yaptı.
Her Şabat'tan önce ondan Şabat mumlarını yakmasını istedi. Ve ona şöyle dedi: "Bunu biliyor musun bilmiyorum ama Alaska, Yahudilerin yaşadığı dünyanın en batı noktasıdır”.
“Şabat'ın geldiği son yerdir”.
Her Yahudi Şabat mumunu yaktığında dünyaya ışık ve barış getirir. Yani her Şabat'ta tüm dünya senin Şabat mumunu bekliyor olacak - “yakılacak olan o son mumu."
"Hiçbir Yahudi'nin olmadığı ıssız bir yerde ne yapıyorsun?" diyebilirdi. Bunun yerine, ona kendini önemli hissettirdi. Mitsva’nın dönüştürme gücünü …...
Hayatlar böyle değişir……..
İnsanlara bilmedikleri bir büyüklüğü göstererek. İnsanlara neler olabileceklerini göstererek.
Sevgilerimle - Shabat Shalom
Moşe PASENSYA
Geçen haftanın peraşasını okudunuz mu?
Yorumlar