İçsel Travmalarımızı Çözen Yağ Şişesinin sırrı

Firavun gizemli bir rüya görür. Bu haftaki Tora bölümü Mikets’te okuduğumuz üzere, Nil Nehri’nin kıyısında durmaktadır. Nil’den yedi tane semiz, güzel görünümlü, güçlü ve sağlam inek çıkar; sazlıkta otlamaktadırlar. Ancak onların ardından Nil’den yedi inek daha çıkar. Bunlar çirkin, zayıf, cılız ve kemiklidir. Sonra bu çirkin, ince, iskelet gibi ve zayıf inekler, yedi tane yakışıklı, sağlıklı ve semiz ineği yutar. Firavun uyanır. Nihayetinde, bu esrarengiz rüyasını yorumlaması için Yosef’i zindan hücresinden çağırır.

Fakat burada ilginç bir bilmece vardır. Firavun rüyayı Yosef’e tekrar anlatırken, ilk anlatımda duymadığımız önemli bir ayrıntı ekler. Rüya gerçekleşirken, Firavun Yosef’e şunu söyler:

“Biçimsiz, cılız, zayıf ve çirkin inekler ilk sağlıklı, güçlü ve semiz inekleri yuttuklarında, onların yedi semiz ineği yuttukları hiç belli olmuyordu. Eskisi gibi aynı derecede zayıf ve kötü görünüyorlardı,” der Firavun Yosef’e. “Ve sonra uyandım.”

Bu ayrıntı neden yalnızca rüyanın tekrar anlatımında eklenmiştir?

Kutsal Kozhnitser Maggid olarak bilinen, 1814 yılında vefat eden Rabbi İsrael Hopstein, Polonya Hasidizm’inin en büyük ustalarından biriydi. Odisal adlı eserinde bu hikâyeye dair etkileyici bir psikolojik okuma sunar.

Her birimiz iki bilinç düzeyinde faaliyet gösteririz. Biri ilahi bilinçtir; burada tüm gerçekliğin kozmik, sonsuz zekâsını ve sevgisini kanalize ederiz. Diğeri ise hayatta kalmaya odaklanan ego bilincidir. Her ruh enerjisini yedi deneyim ve duygu aracılığıyla dışa vurur. İbranice’de bunlar

Hesed, Gevura, Tiferet, Netsah, Hod, Yesod, Malhut olarak bilinir.

Sevgi, Huşu, Güzellik, Zafer, Şükran, Bağ kurma ve Teslimiyet 

Bu arada, Kutsal Tapınak’taki Menora’nın yedi kandili olmasının sebebi de ruhun bu yedi duygusudur.

İlahi ruhta, Tanrı sevgisini deneyimler ve somutlaştırırız. Kozmik, sonsuz birlik ve mutluluk sevgisini yaşarız. Aynı zamanda huşu ve saygı duyarız. Onu yüceltiriz. Sonsuz birliğin görkemini ve uyumunu her yerde ve herkeste; her sincapta, ağaçta, çalıda, yaprakta, atomda, nöronda ve her hücrede görürüz. Zaferi de deneyimleriz. Zehirlilikle, sahtecilikle, karanlıkla, işlev bozukluklarıyla, bizi birlikten koparan, başa çıkma mekanizmalarıyla ve örümcek ağlarıyla savaşırız.

Aynı zamanda Şükran ve Tevazu yaşarız. Samimi bir bağ ararız ve Tanrı’nın vizyonuna ve planına teslim oluruz ki, bunu hayatımızın her anında kanalize edebilelim. İşte bunlar yedi yakışıklı, güzel inektir.

Ama bir de ilk yedisini kolayca yutabilen, başka yedi içsel deneyimim vardır. Özümden beni uzaklaştıracak şeylere çekilirim ve onları arzularım. Tanrı’nın dışındaki insanlardan ve şeylerden korkarım. Hakikatin dışında kalan nesneleri, şeyleri ve insanları yüceltirim. Egom, güvensizliğim ve başa çıkma mekanizmalarım için savaşırım. Başkalarını memnun etmek için, kendi gerçeğimi eğerim. Yanlış insanlarla ve enerjilerle yakınlık ararım ve travmama teslim olurum. İşte bunlar, benim cılız yedi ineğimdir.

Bunlar, beni içsel olarak doyurmaz. Birkaç dakika, gün ya da hafta iyi hissederim; ama içsel boşluk, suçluluk, utanç, kaygı ve korku varlığını sürdürür. İçimde işkence çekmeye devam ederim. Bu yedi cılız inek aracılığıyla, rahatlama ve haz ararım. Kendimi durmaksızın nasıl oyalayacağımı öğrenirim. İyi bir şekilde başa çıkmayı öğrenirim. Ama içimde duygusal olarak zayıf ve cılız kalırım.

Fakat Kozhnitser Maggid’in 200 yıl önce yazdığı gibi, insanlar neyi bilmediklerini, bilmezler. Duygusal bir uyku hâlinde rüya görürken, içimdeki mutlu ve ilahi bilincin; başa çıkma mekanizmalarım, hayatta kalma becerilerim, travmam ve işlev bozukluklarım tarafından ele geçirilip yutulduğunu bile bilmem. Çünkü neyi bilmediğimi, bilmem. Sürgündeyimdir, ama bunun kurtuluş olduğunu sanırım. Gerçeği görmek benim için fazlasıyla korkutucudur. Bu yüzden kendimi işlevsel ve iyi olduğuma inandırırım.

Hayatımın tamamını, yumurtanın tüm gerçekliği oluşturduğuna inanan ve düşünen, yumurtanın içindeki bir civciv olarak yaşayabilirim. O yumurtada rahatlık bulurum. O yumurtanın içinde saraylar kurarım. Kariyerimi o yumurtada inşa ederim. Onayı o yumurtada alırım. Başarılı bir insan olurum; hepsi o yumurtanın içinde. Ve yumurtam çatladığında bu acı vericidir. Yönümü şaşırırım.

Uyandığımda ve yumurtanın dışını gördüğümde olan ilk şey nedir? Yedi güzel ineğimin yutulmuş olduğunu ve bunu hiç fark etmediğimi keşfederim. Travmamla ilgili en acı şey, travma içinde olduğumu bilmiyor olmamdı. Bunun normal olduğunu sanıyordum. Hayatın böyle sefil olması gerektiğini, kalbimizin kapalı olması gerektiğini, bu kadar kendimin farkında ve tedirgin olmam gerektiğini düşünüyordum.

Uyanışın ilk aşaması, yedi güzel ineğimin, var olduklarını bile bilmeyecek kadar yutulmuş olduğunu fark etmektir.

Ama bu gerçeği gözlemleyebilen bir gözün var olması, içimdeki bir parçanın -en gerçek özümün- bütün ve lekesiz kaldığı anlamına gelir. İşte bu, saf yağdan oluşan o küçük yağ şişesidir.

O Asla yok edilemeyecek olan ilahi ruhunuzun özü. Çekirdek saflığınızın ve kutsallığınızın sönmeyen alevi, sonunda yedi ilahi duyguyu esaretten özgürleştirecektir.

Hanuka Sameah

Efraim Özşardaş

Bir önceki yazımı okudunuz mu?

Bu dünya benim için yaratıldı

Bağış/Donation/תרומה

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız