BALAK - ÖLÜMSÜZLÜĞÜN SIRRI

KARANLIKTAN ÇIKAN DERİN IŞIK……..

Bu haftaki Tora bölümü büyüleyici bir hikaye anlatıyor. Yahudi halkı, İsrail Toprağı olan Kenan sınırındadır. Ülkenin doğu sınırında Kral Balak'ın önderliğindeki Moab ülkesi vardı. Tanrı'nın talimatlarına göre, Yahudi ulusunun Moab'ı fethetmeye niyeti yoktu ama Balak bunun farkında değildi.

Yahudi ulusunun gücünden korkuyordu ve geleneksel araçların kendisine yardımcı olmayacağını anladı. Bunun üzerine mistik yollara yöneldi ve Beor oğlu Bilam'a “Yahudi ulusunu lanetlemek üzere” ikna etmeleri için elçiler gönderdi.

Balak'a hizmet etmeyi çok isteyen Bilam, kendisine Balak'a gitmek için izin verildiğini ancak ağzından çıkan sözler üzerinde kontrol sahibi olmayacağının söylendiği ilahi bir vahiy yaşadığında hikaye karmaşık bir hal alır. Lanet etmek isteyecek, ama ağzından çıkan sözler nimet (beraha) olacak!

Bilam umutsuzluğa kapılmaz ve Balak'la birlikte Yahudi ulusunun ordugâhını rahatça görebileceği Moab’ın doruklarına çıkar. Orada defalarca ulusa lanet etmeye çalışır, ancak beklendiği gibi ağzından kutsamalar dökülür. Bilam'ın bu kutsamaları seçmediği aksine Yüce Tanrı tarafından ağzına “konulduğu” için büyük önem taşır.

Bilam, sövme denemelerinden birinde ağzından şu hayranlık dolu sözler dökülür.

“Ey Yakov, çadırların (OHEL) ne kadar iyi; ey İsrail, meskenlerin (MİŞKAN) ne iyi!” (Bamidbar 24:5).

Bilam'ın kutsamasının tekrarı sadece şiirsel mi? Yoksa bu iki barınak biçiminin daha derin bir anlamı mı var.

"ÇADIR" - (OHEL MOED) ve "MESKEN" - (MİŞKAN)

Ruhsal olarak gelişmeye çabalarken, birbiriyle çelişen ama birbirini tamamlayan iki yöntemden yararlanırız.

Birinci yöntem, kendimizi sürekli “GELİŞTİRME” arzumuzdur. Daha büyük bilgelik ve aydınlanma elde etmek için çabalıyoruz. Sürekli olarak duyguları saflaştırmaya ve ruhu yüceltmeye çalışıyoruz.

İkinci yöntem, değişiklikleri özümsemek ve ruhsal sapmalara karşı korunmak için ruhsal büyüme çabamızı “KISITLAMA” gerekliliğidir.

Manevi ve ahlaki kazanımlarımızı içselleştirmek ve mevcut seviyemizi korumak istiyoruz. Bu, hırslarımızın ruhun doğal değişim kapasitesini aşmaması için büyüme arzusunu dizginlememiz gerektiği anlamına gelir.

"ÇADIR" ve "MESKEN"ın her ikisi de geçici barınak biçimleridir. Her ikisi de ruhun yukarı doğru yolculuğu ile ilgilidir. Ancak, önemli bir açıdan farklılık gösterirler.

"ÇADIR" doğası gereği “SEYAHAT” etme durumuyla bağlantılıdır. Sürekli değişim ve büyüme arzusuna karşılık gelir. ÇADIR sözcüğünün ibranice karşılığı OHEL MOED - (אהל מועד) - - 156 olan TSİYON (ציון) sözcüğü ile aynı sayısal değeri paylaşır. Yolculuğun bu gelişimi ruha Davit’in şehrinde Tsiyon Dağının üstünde ikamet eden Tapınağa ulaşma şansı verir.

"MESKEN" de yolculuğun bir parçasıdır, ancak yolculuklar arasındaki “DİNLENME” - (Şehina) ile ilişkilendirilir. Bu ruhun sakinlik duygusudur, sürekli hareket sonrası dinlenmesidir. MİŞKAN - (מִשְׁכָּן) sözcüğü Şehinanın Kutsal Tapınakta (Bet Ha-Mikdaş) dinlendiği 410 yıl ile aynı sayısal değeri taşır. Yolculuğun bu gelişimi ise ruha Yüce Tanrı’nın dünyasını deneyimleme fırsatı sunar.

Şaşırtıcı bir şekilde, ikisi arasında daha yüce olan ikinci yöntemdir. Değişme arzusu, durağanlaşıp kötüleşme ile ilgili daha düşük düzeyde bir korkuyu yansıtır. Bu nedenle kutsama, Yahudi halkının ilk ve embriyonik adı olan "YAKOV" adıyla birlikte önce "ÇADIRLARDAN" söz edilir.

Durma ve dinlenme ihtiyacı ise, ruh için uygun olan seviyeyi aşma korkusundan kaynaklanır. Bu nedenle kutsama, Yakov'un ikinci ve daha kutsal adı olan "İSRAEL" adıyla birlikte "MİŞKAN"dan söz edilir.

Her durumda, istikrarlı bir ruhsal büyüme elde etmek için her iki yöne de ihtiyacımız var. Bilam'ın peygamberlik niteliğindeki kutsaması, "ÇADIRLARIN NE KADAR İYİ, YAKOV" - ruhun değişime olan özlemini ve "MESKENLERİN NE GÜZEL, İSRAEL" ise kontrolsüz ilerlemeyi önlemek adına büyümeyi kısıtlayarak, özümsemeyi (içseleştirmeyi) mümkün kılmayı över.

BÖYLECE RUHUN YOLCULUĞU MÜMKÜN OLUR!...

Sevgilerimle - Shabat Shalom

Rabi. Yishak BİLMAN (z”l) & Moşe PASENSYA

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız