Daha duyarlı olabiliyor muyuz?

(Yazarın yazısını sesli dinlemek için tıklayınız)

Türkiyeliler Birliğinin web sayfasında yayınlanan 66. yazım bu… İlk köşe yazıma ve ondan sonra yazacaklarıma “Deneyim ve Paylaşımlar” üst başlığını seçmekle çok doğru bir seçim yaptığımı düşünüyorum. Çünkü geriye bakıp bir özet çıkardığımda, gerçekten de günlük yaşamda deneyimleyip heyecan duyduğum olayları siz okurlarla paylaştığımı görüyorum. Paylaşımlarım hep hayatın içinden… Beni etkileyen yaşanmışlıklar…

İşte bu hafta duyduğum, bana heyecan veren, “Ne mutlu ki böylesi duyarlı insanlar da varmış” dediğim bir yaşanmışlığı sizlerle paylaşmak istiyorum. Genç bir kız akşam 21.30 gibi geç bir saatte işinden evine dönüyor. Karanlıkta evine doğru yürürken, çöp bidonlarını karıştırıp, içinde bulduğu cam şişeleri naylon bir poşete dolduran yaşlı bir kadın görüyor. Birçoğumuz böyle bir manzara karşısında üzülsek de başımızı çevirip yolumuza devam ederiz değil mi?

Ama o genç kız dönüp gidemiyor. Yaşlı kadına baktığında, aklına artık hayatta olmayan büyükannesi geliyor. “Bu duruma düşen benim büyükannem olabilirdi” diye düşünüyor ve yaşlı kadının yanına gidiyor. “Ne yapıyorsun? Çöpte ne arıyorsun?” diye soruyor. Önce yanıt vermekte tereddüt etse de, şişeleri satıp kocasına ilaç alacağını söylüyor. Kız biraz daha sorgulayınca, evde buzdolabının boş olduğunu, paraları olmadığı için kocasının birkaç gündür ilaç içemediğini söylüyor. Bunları anlatırken mahcup, gözyaşlarını engelleyemiyor…

Genç kız tüm içtenliği ile “Ben sana yardım edeceğim” diyor. Diyor ama ne yapabileceğini de pek bilmiyor. Yaşlı kadının adresini alıp evine dönüyor. Aslında kendisi ayın sonunu zor getiriyor. Markete gidip yaşlı kadına gerekli şeyleri almaya kalkışsa, kredi kartının karşılığı olmayacağını biliyor. Telefonunu alıyor, kayıtlı isimleri gözden geçiriyor. Dostlarını, aile yakınlarını tek tek düşünüyor, bazılarını aramaya kalkışıyor ama hemen vazgeçiyor. Malum pandemi nedeniyle herkes işsiz, herkes sıkıntıda…

Çaresizlik içinde düşünürken birden aklına Raz adlı bir genç geliyor. Birkaç yıl önce Holokost yaşayanlarının evlerine kolilerle gıda malzemesi taşıdıklarında, ekipte gönüllü çalışan yardımsever gençler arasındaydı Raz... Birkaç gün birlikte çalıştıktan sonra ayrıldıklarında, delikanlı kıza telefon numarasını vermiş, günün birinde bir şeye ihtiyacı olursa çekinmeden aramasını söylemişti.

Genç kız şansını denemek istedi, Raz’ın telefonuna bir mesaj attı. Durumu kısaca yazdı, yaşlı kadının adresini ekledi. Umutsuzca… Gece vakti, saat 22.30’a geliyordu. On dakika sonra, mesajına yanıt geldi; “Merak etme, ilgileniyorum…” Genç kız büyük bir rahatlama hissetti…

Bir saat geçmemişti ki Raz’dan ikinci bir mesaj geldi; “kadının evinin önünde buluşalım.” Genç kız sevinçle ve koşarak aynı mahalledeki adrese ulaştığında, apartman girişindeki merdivenlerin başında Raz’ı gördü. Satın alıp taşıdığı her türlü gıda ürünleri ile dolu kolilerin, torbaların başında dikilmiş bekliyordu.

İkisi birlikte paketleri yüklenip yaşlı kadının kapısını çaldılar. Günün yorgunluğuna rağmen dudaklarında huzurlu bir gülümseme ile beklediler. Kapıyı açtığında yaşlı kadının yüz ifadesini, minnet duygusunu, mahcubiyetini, gözlerinden sevinç gözyaşlarının aktığını hayal edebiliyorum ancak.

Sevgili okurlar… Sizlere bu anlattığımı bizzat bu olayın kahramanı genç kızın ağzından duydum. Kız anlatırken heyecanlandı, duygulandı haliyle. En önemlisi de yaşlı kadın ile eşinin bundan böyle yaşadıkları kentin yardım hizmetlerinin listesine alındıklarını ve her türlü gereksinmelerinin karşılanacağını söyledi.

O gece genç kız “yorgunum zaten, bir an önce evime gireyim” deyip sırtını dönüp gidebilirdi. Ama öyle yapmadı… Duyarlı bir kişi, diğer bir duyarlı kişiyi harekete geçirdi… Ve gecenin bir vakti, evde ailesini bırakıp yardıma koştu Raz…

Bu yaşlı kişilere bir nebze soluk veren, sevindiren, çaresizliğinden kurtaran Raz Kinstlich, aslında 2018’den beri Rishon LeTsion’un belediye başkanı sevgili okurlar... Bir belediye başkanının gecenin bir yarısı, kentlisine yardıma koşması pek sık rastlanan bir şey olmasa gerek, değil mi? Oysa Rishon LeTsion, onun doğup, büyüdüğü kent… Raz Kinstlich çok genç, yakışıklı, çalışkan, duyarlı ve en önemlisi gerçek bir yardımsever…

İnsan sevgisinin, yardım ve dayanışmanın böylesi yüce bir örneğini, biraz daha duyarlı olmanın olumlu sonuçları olabileceğinin kanıtlarını, az bir çaba ile karşımızdakine dünyaları verebileceğimiz gerçeğini siz okurlarla paylaşmanın mutluluğunu yaşıyorum.

Her zaman veren taraf olun… Sevgiyle kalın…