Yahudi tarihinde, Tanrı ile iletişim sürecine baktığımızda Yaratılış kitabı (Bereşit) bize bireylerden bahseder. Cennet bahçesindeki ilk insanlar Adam ve Havva, daha sonra onların çocukları Kayın ve Evel, Tufan döneminde Noah Tanrı’nın kendi isteğiyle iletişim kurduğu kişilerdi. Aradan on nesil geçtikten sonra Avraam, doğadan yola çıkarak varlığının tesadüfler eseri olmadığını fark etmesiyle yeniden Tanrı ile iletişime geçti ve tek Tanrı fikrini yaymaya başladı. Onu takip eden nesillerde yine bireyler Tanrı ile konuşmaya onu aramaya devam etti.
Mısır sürgününden kurtuluş kitabı olan Şemot, bize toplum oluşumuzdan bahseder. Esaretin zorluklarından isyan eden İsraeloğullarının dualarının haykırışlarının nasıl duyulduğunu okur, on bela ve Moşe Rabenu'nun Mısırdan çıkışı mümkün kılan mucizelerini yaşayarak Tanrı’nın varlığını daha yoğun hissederiz. Pesah bayramı bu nedenle Yahudi halkının Tanrı ile bir olmaya karar verdiği bir andır. Birbiri için yaratıldığını düşünen, tüm kalbiyle buna inanan iki sevgili gibi Tanrı ve İsraeloğulları, Şavuot bayramında Tora’nın alınmasıyla evlenmiş sayılır. Hupa altında gelinin elinde tuttuğu Ketuba - evlilik belgesi gibi, her Yahudi ruhu Sinay dağında bu evliliğe katıldı. Tanrı’nın sözlerini bireysel olarak değil toplumsal olarak duydu ve gördü.
Pesah için sevgililerin tanışması, Şavuot için ise düğün dedik fakat bundan daha mutlu bir an daha vardır. Tora’mızda “Zman Simhatenu “- (sevinç zamanı) olarak adlandırılan Sukot bayramı. Bir “Madrihat Kala” (düğün öncesi gelin adaylarına, Yahudi kadını hakkında bilgiler veren Rabanut yetkilisi) olarak evlenmeye hazırlanan her gelin adayına ilk buluşmamızdan itibaren bir şeyi defalarca söylerim: düğün sadece birkaç günlük bir kutlama ama asıl hazırlık evlilik için…
Tanrı ile ilişkimizde de Sukot bayramı sonsuza dek sürmesini dilediğimiz evlilik gibidir. Tişri ayının ilk gününden itibaren yeni bir sene için yargılanırız, bir yandan babamız deriz bir yandan kralımız ve yaşam kitabına yazılmayı ümit ederiz. Sukot bayramında evimizin rahatını bırakarak kurduğumuz çardaklarda, zamanımızın çoğunu geçirerek gerçek mutluluğu tatmaya çalışırız. Gerçek mutluluk, maddeye, oturduğumuz eve, sahip olduklarımıza değil, başımızı kaldırdığımızda gökyüzünde bizi her koşulda koruyan ve ihtiyaçlarımızı karşılayan Tanrı’nın varlığını hatırlamamıza bağlıdır.
Sukot bayramının ertesi gününde Simha Tora bayramını kutlarız. Binlerce yıl önce aldığımız Tora'yı bütün sene okumayı bitirerek yeniden okumaya başlamamızın sevincidir bu. Şavuot bayramı, Tora'yı aldığımız gün olmasına rağmen asıl kutlama, her hafta zaman ayırarak okuyarak uygulayarak onunla bir bütün olmayı seçtiğimiz Simha Tora bayramıdır.
Bir düğünde herkes gelinin kim olduğunu bilir. Beyazlar içinde herkesin etrafında dans ettiği gelin belliyken damat, gömleği ve pantolonu ile kolaylıkla göze çarpmayabilir. Gecenin sonunda, tüm misafirler gittikten sonra gelinin yanında en son kalan damattır. Simha Tora da, Tanrı ve Yahudiler arasındaki düğün gibi düşünülürse herkes Tora'yı görünce ona dokunmak, yaklaşıp öpmek ister. Sevinçle etrafında dans eder ama gecenin sonunda evine nasıl döneceğine kendi karar verir. Gelini alıp, sonsuza dek bu mutluluğu devam ettirmek çaba ister.
Tora'yı öğrenmek, uygulamak, hayatımızın bir parçası haline getirmek, Tanrı'yı bireysel ve toplumsal olarak her zaman hayatımızda hissedilmek, Tişri ayını geride bırakırken yeni senede ne kadar bu sevinci devam ettirmeyi istemek bize bağlı…
Tizku leşanim rabot rabot… sağlıkla, huzurla ve neşeyle Nice senelere..