Ayrılma vakti yaklaştı!

Bu şabat okuyacağımız Hukat (חקת) peraşası, kızıl buzağı diye bilinen anlaşılması zor bir emrin yanısıra, çöl yıllarının sonuna doğru geçen olaylara deyinir.

Moşe’nin ablası Miryam vefat eder. Millet yine su sıkıntısı problemi ile karşılaşır ve yine Moşe ile tartışmaya başlar. Sadece su sıkıntısı sorununu belirtmekle kalmayıp,

Millet Moşe ile tartışır. “Keşki tanrı huzurunda ölen kardeşlerimiz gibi öleydik” derler.

“Neden bu milleti, bizlerin ve hayvanlarımızın ölmesi için, bu çöle getirdiniz? Neden bizi Mısır’dan çıkararak bu kötü yere ölmek için getirdiniz? Ne tohum, ne incir, ne salkım ne de nar yeri burası. İçecek su yok.” (Bamidbar 20, 3-5)

Bu şikayet cümlelerinde, su eksikliği ile igili sadece üç kelime var. Diğer konular, Mısır’dan çıkışın lüzumsuz olduğu, bütün bir neslin çölde ölmesi ve de verimliliği ile vaad edilen topraklara henüz ulaşılamaması.

Her ne kadar, bu şikayet dizisinin bir nebze gerçek payı varsa da, Moşe ve Aharon yine çaresiz bir şekilde, secde ederek Tanrı’ya çevirirler gözlerini. Daha evvelki su sıkıntısı olaylarında olduğu gibi Tanrı yine çözümü açıklar Moşe’ye.

Değneğini al. Sen ve Aharon milleti toplayın ve onların gözü önünde kayaya konuşun ve o sularını verecek. Onlara kayadan su çıkart, bütün cemaate ve hayvanlarına su içirt. (Bamidbar 20, 8)

Verilen bu direktif, İsrael oğulları Kızıl denizi geçtikten hemen sonra, buna çok benzer su sıkıntısı olayında verilen direktife çok benzer (Şemot 17, 5). Ancak şimdiki olayda, değneğini almasına rağmen, Moşe kayaya “konuşmalıdır”.

Moşe halka konuşmaya başlar:

Moşe ve Aharon milleti kayanın önünde toplarlar. Onlara “Ey isyancılar işitin. Bu kayadan size su mu çıkaracağız?” der. (Bamidbar 20, 10)

Sözlerini bitirdiğinde,

Moşe elini kaldırır. Kayaya değneği ile iki kere vurur. Bolca su çıkar. Halk ve hayvanları su içerler. (Bamidbar 20, 11)

İlk bakışta oldukça doğal görülen bu olayların akışına Tanrı’nın tepkisi çok serttir.

Tanrı Moşe ve Aharon’a “Beni İsrael oğullarının gözünde kutsamayıp bana inanmadığınız için, bu milleti onlara verdiğim ülkeye getirmiyeceksiniz.” (Bamidba 20, 12)

Moşe ve Aharon hangi konuda Tanrı’ya inanmamıştır?

Moşe ve Aharon hangi davranışları ile Tanrı’yı İsrael oğullarının gözünde kutsamamıştır?

İlk bakışta, her iki sorunun cevabı, Moşe’nin kayaya konuşmak yerine, değneği ile vurarak su çıkarması olarak görülmektedir. Ancak, Tanrı’nın direktifini sadece Moşe ve Aharon işitmişti. Dolayısı ile bu kayadan su çıkarma sahnesine şahit olan halk için, mucizenin konuşma veya vurma aracılığı ile olmasının hiçbir farkı yoktu.

Herhalde Tanrı’nın bu iki öndere vazifelerinin sonuna yaklaştıkalrını söylemesi, kayadan su çıkarma mucizesinden evvel Moşe ve Aharon’un halka söylediklerinin içeriği ve söyleyiş tarzı ile ilgilidir.

Halk sadece tartışmasına rağmen, onların “isyancı” olarak adlandırılması.

Al da suratına vur dercesine “Bu kayadan size su mu çıkaracağız?” şeklinde gereksiz bir giriş yapılması.

Sanki tek bir hareket yetmiyormuş gibi kayaya iki defa vurulması.

Bütün bunlar, Moşe ve Aharon’un sabırlarının tükenmeye başladığının işaretleri. İnanılmıyan sanki Tanrı değil de İsrael oğulları. Kutsanmıyan sanki Tanrı değil de İsrael oğulları. (İsrael oğullarına inanmıyanlar ve onları kutsamıyanlar sanki Moşe ve Aharon.) Önderlik ettiği milletine sabrı tükenenin değiştirilmesi, herhalde, daha faydalı millet için.

Tanrı, İsrael oğulları ve Moşe üçgeninden bu sefer, ebediyen, zararlı çıkan Moşe, ve onun yol ortağı Aharon.