Geçtiğimiz hafta kutladığımız 71. Yom HaAtzmaut’da tüm bir halkın birlik içinde kenetlendiğini hissettim. Bütünün içinde küçücük bir parça olmanın gururunu yaşadım.
Bu yılki kutlamaların ana teması “ruah”tı. İbranice dilinin taşıdığı anlam zenginliği karşısında “ruah” kelimesini belki en basitiyle aynı kökten gelen “ruh” sözcüğü ile ifade edebiliriz.
Devlet Başkanlığı konutunda (Beit HaNasi) düzenlenen törende, sunucu tarafından Devlet Başkanına, Başbakana ve Genel Kurmay Başkanına İsraellilik ruhunun neyi ifade ettiği soruldu.
Reuven Rivlin, bunun İsraelli için hiçbir şeyin imkânsız olmadığı anlamını taşıdığını, Netanyahu, zor zamanlarda gösterilen birlik, birbirine kenetlenme ruhu olduğunu ve uçaktan evinize, vatana dönerken herkesin aynı anda alkış tutmasına dünyanın başka hiçbir yerinde rastlanmadığını söyledi.
Bence en güzel yanıt Genel Kurmay Başkanı Aviv Kochavi’den geldi. “Kochavi’ye göre, İsraellilik ruhu, İsraelli’nin hiçbir şeyi tamamlanmış, bitmiş olarak kabullenmemesiydi. İsraelli her an daha iyi bir eve taşınmayı, daha üst düzey bir görev edinmeyi, içinde bulunduğu toplumu daha iyiye götürmeyi ister.
Bazı yakınlarım için, “bu kadar iyi bir işi varken, niye rahatını bozup yeni bir işe geçiyor” veya “güzelim evi satıp niye yenisini alıyor” diye kendi kendime sormuşumdur. "לשדרג" (leshadreg) yükseltmek, iyileştirmek bu nedenle İbranice dilinde çok kullanılan bir kelimedir. İsraelli hep daha mükemmele yönelmeyi hedefler.
İşte İsrael'in başarısının, 71. yılda dünyanın en ileri devletleri arasında yer almasının nedeni de budur.
Yom HaAtzmaut’da 41 ülkeden katılımcının yer aldığı Tanah yarışması düzenlendi, 2019 İsrael ödüllerinin dağıtım töreni gerçekleştirildi.
21. Knesset seçimine “Yeni Sağ” partisi ile katılan ve barajın altında kalarak seçilemeyen Eğitim Bakanı Naftali Bennett’in Tanah yarışmasında yaptığı konuşma bir vedaydı. Bennett; “bir darbe alınca, kalkmak ve hatalardan ders alarak yola devam etmek gerekir” derken de bir tür özeleştiri yapıyordu.
“İsrael sağı da, solu da Siyonist’tir, vatanseverdir” diyen Bennett, hayatta bazen önemli kararlar alındığını, ABD’de 1960 yıllarında birer “çiçek çocuğu” olan annesi ve babasının aniden İsrael’e aliya yaptığını ve bu karar sonucu Hayfa’da bir “sabra” olarak dünyaya gelmek şansını yakaladığını anlattı.
Siyasi görüşlerini paylaşmamakla birlikte, bir an, yazık ki meclis dışında kaldı, bilseydim ona oy verebilirdim diye düşündüm.
Naftali Bennett konuşmasında; İsrael’in Yahudiler sayesinde kurulduğunu, ancak günümüzde artık İsrael’in Yahudilere değil Diaspora Yahudilerinin İsrael’e ihtiyacı olduğunu anlattı.
ABD’deki yüzde altmışa varan asimilasyonun tehlikeli boyutlar aldığını, bu ülkede artık Yahudiliklerini unutmuş pek çok akrabasının bulunduğunu ve ailesi aliya yapmasaydı kendisinin de onlar gibi olabileceğini belirtti.
Yazımı sevgili eşim Nelly’nin geçen haftaki yazısında yer alan şarkının sözleri ile tamamlamak istiyorum:
“Kan ze bayit, kan ze lev / Otah ani lo ozev / Avoteynu Shorashim / Ve anahnu haprahim, hamanginot / Shevet Ahim ve ahayot”
“Burası ev, burası kalp/ Seni terk etmem / Atalarımız köklerimizdir / Ve bizler çiçekleri, melodileri /Erkek ve kız kardeşlerin kabilesi”