Kendimi bildim bileli tiyatro aşığıyımdır. Daha küçücük yaşımda rahmetli dedem beni tiyatroya götürdüğünde Zeki Alasya-Metin Akpınar ikilisini izlemiştim ve o gün bugün bu sevda içimden hiç gitmedi.
Aliya yaptıktan sonra bambaşka bir dünyanın kapıları aralandı önümde:İsrael Tiyatrosu...İlk olarak aldığım dil okulu(Ulpan) öğretmenimiz dönem sonunda bize toplu tiyatro bileti aldığında aklımda tek bir soru vardı:Acaba konuşulanı anlayabilecek miydim? Tel Aviv'deki Habima tiyatrosunda izlediğim komedinin beni ne kadar güldürdüğünü anlatsam herhalde inanmazsınız. Oyuncuların performansları, mimikleri, konuştukları tane tane ve güzel İbranice ile adeta benim gibi taze bir ola hadashayı bile güldürecek bir oyun çıkarmışlardı.
Bu da benim için aynı Türkiye’deki Zeki-Metin ikilisinin oyunu gibi İsrael'deki tiyatro serüvenimin başlangıcı oldu.
Eşim eski ole olduğundan, senelik aboneliğin bize çok daha uygun fiyata mal olduğunu biliyordu, bu sebeple de her yıl aboneliğimizi tazelemek suretiyle bütün oyunlara düzenli gitmeye başladık.
İsrael tiyatrosunda en sevdiğim özellik, oyunda asla ne gibi bir sürprizle karşılaşacağınızı bilememeniz. Salona gelirsiniz sahnede üç tane sandalye dışında başka bir dekor yoktur. Tam da gecenizin boşa gideceğini düşünürken, üç kadın oyuncu gelir ve sadece sırayla oynayarak öyle bir kompozisyon sunarlar ki, kendinizi Broadway'in o görkemli dekorlarından çıkmışcasına etkilenmiş bulabilirsiniz.
Oyunculuk gördüğüm kadarıyla çok güçlü. Ülkemiz Çok kıymetli sanatçılar yetiştirmiş ve hala da yetiştirmekte. Yabancı senaryoların yanısıra, İsraelli yazarlara ait bir sürü de oyun var. Benim favorim merhum İtsak Navon'un yazdığı, yıllardır oynanan ve efsaneleşmiş: Bostan Hasefaradi.
Bunun haricinde otuzlarında bir oyuncunun onbeş yaşındaki Anne Frank'ı canlandırdığı "Anna", başından sonuna hayranlıkla izlediğim, Nazi Almanyası’nın iktidara gelişiyle Alman tiyatrosunun ne tür etkilendiğini gözler önüne seren "Mephisto" ve hepimizin hayatına dokunan oldukça gerçekçi ve değişik dekor ve işlenişiyle çok beğendiğim "Tmunot mi hayey nisuin" yani "Evlilik hayatından resimler", Zeev Jabotinsky'nin izinden gidenler "Zeevim", üç AmerikalıYahudi gencin Shoah kurtulanı büyük babalarının cenazelerinde buluşmasını konu alan "Yeudim raim" yani "Kötü Yahudiler" bu yıl izlediğim en güzel oyunlar arasında…Tabii muhteşem dekoru ile "My fair lady"yi de unutmamak gerek.
Bu sene Habima Tiyatrosunun yüzüncü yılı kutlandı. O zamanların Rus diktatoryasında İbranice bilmeyen bir seyirciye İbranice oyun sergileyip üstelik diktatörden de oyun iznini almanın ne kadar zor olduğunu da düşünürseniz, artık neden bu denli başarılı olduklarını tahmin edersiniz.
Gurur verici. Gönülden kutluyorum.
Sevgiyle kalın.