Yıl 1942, yıl 2025

Geçen hafta bir filim izledim; “The Future Awaits”; Paris, Temmuz 1942. Film gerçek bir hikâyeye dayanıyor. Paris’te Yahudilerin toplatılması hızla artarken, 13 yaşındaki Tauba ve ailesi, kentin çatıları altında küçük bir odaya sığınır. 

Yaşam koşulları çok zordur; her gün, yalnızca 6 metrekarelik bir alanda kilitli kalmak ve yakalanma korkusuyla yaşamak. Sinema salonunda duyulan alarm sesi ile yerimizden fırlarız. Yine mi? Oysa ses filimden gelmektedir. Bire bir aynı ses, aşinası olduğumuz o ses hiç değişmemiş...1940’larda neyse bugün de aynı. Ve biz Yahudi halkı Husilerin ta iki kilometre uzaktan, Yemen’den gelen roket atışları karşısında sığınaklara girmek zorunda kalıyoruz.

Tauba ve ailesi günleri birbirine karıştırırlar. Ekranda sıklıkla gizlendikleri günlerin sayısı gösterilir; 60 gün, 95, 140... Genç kızın ailesi giderek umutsuzluğa sürüklenirken, Tauba’nın mücadeleci ruhu parlamaya devam eder! 300, 450, 520 ve nihayet 600 gün... Gazze’de yerin altında, havasız, aç, kimi zaman zincirlere bağlı olarak tutulan 58 canlı veya hayatta olmayan rehineler gözümüzün önüne geliyor. Oysa filimde Tauba ve ailesine iyi yürekli Fransız bir komşu her gün yiyecek birşeyler getiriyordu. Kamplara sevkedilme korkusu, en küçük bir gürültüden duyulan endişe. Yine de durumları Gazze’deki rehineler kadar kötü değil diye düşündüm.

Tauba, yerde çizilmiş hayali bir piyanoyla oynarken, ya da çatıda, açık bir pencereden Paris manzarasını hayranlıkla seyrederken bile yaşamdan zevk almayı sürdürür. Günlük yaşamının zorlu koşullarına karşın, Paris’in özgürleşeceği güne dek umudunu koruyacaktır.

Paris’te elli bin, Holokost’ta altı milyon Yahudi yok edildi. 7 Ekim vahşeti sayısal olarak tarihin en büyük soykırımı ile kıyas kabul etmezse de kişisel olarak çekilen acılar, Hamas’ın acımasızlığı nazi vahşetini aratmıyor.   

Halen tahminen 20’si canlı 58 rehine 600 günü aşkın bir süredir Gazze’de. Witkoff Ateşkes planına İsrael evet derken Hamas “evet ancak” şeklinde yanıt verdi.

Bir görüş insani yardımın dağıtılmasında kontrolü elinden kaybeden ve böylece finansman kaynaklarını yitiren Hamas’ın tamamen çökertilmesine az kaldığından baskıyı artırmak gerektiğini savunurken, rehine aileleri ve halkın büyük bir kesimi kısmi bir anlaşmaya karşı çıkmakta ve savaşın sonlandırılarak tüm rehinelerin kurtarılmasını istemekte.

Önümüzdeki günler son derece kritik...

Av.Yakup BAROKAS

IYT dip not :

İfade edilen görüşler İYT web portalının editöryal politikasını yansıtmayabilir.

Yazarların düşünceleri sadece kendilerini bağlar.

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız

Bağış/Donation/תרומה