Yıl 1973 okulda hepimizin bir “pen friend” i var. Rahipler ile rahibelerin demir bir kapı ile ayrıldığı okulumuza kız tarafı iLe erkek tarafının okulda giriş ve çıkış saatleri bile farklı. Bu durumda çoğumuzun pen friend i kendi cinsimizden. Artık bu pen freind’ e mektup arkadaşı demeye başlıyorum izninizle. Aramızdan bazıları pek cesur kendi hemcinslerinden değil karşı cinsten mektup arkadaşları vardı. Ve doğal olarak renkli mektup kağıtları devreye giriyor. Bazılarının üzerine parfüm sıkılırdı. Kokulu mektuplar anlamlı idi.
Öğrendiğimiz lisanı geliştirmek amacı ile gene öğretmenlerimizin ön ayak olduğu bu sistem uzun süre sürdü. Postacının yolunu gözlerdik. Kimin mektubu daha önce gelecek, neler yazıldı gibi bazı kriterler birimizi daha öne çıkarırdı. Mektupların zarfları bile önemli idi. Zarfın üzerindeki pulu saklardık. Ve sınıfta bir pul alışverişi başlardı. Çünkü her birimiz. Mektup arkadaşı farklı ülkelerde idi. Dolayısıyla pullar önemli idi.
Bizim evde duble sansür vardı. Her şey sadece annemin değil aynı zamanda anneannemin de denetiminden geçerdi. Bu mektuplarda nelerin yazılı olduğu merak konusu idi.
Bazen mektup arkadaşlıkları daha derin ilişkilere dönüşür yaz aylarında ülkeler arası gidip gelmeler yaşanırdı. Aileler çocuklarını lisan kamplarına yollamak yerine. gözlerinin önünden ayırmama adına mektup arkadaşlarını yazlıklarına davet ederdi.Böylece çocukları hem öğrendiği lisanı konuşacak hem de farklı bir kültür ile tanışacaktı.
Yıllar geçti mektuplar bir köşede kaldı. Hatta evden eve geçerken atıldı. Ve zamanla bu güzel arkadaşlık sistemi yok oldu.
Yerini ne aldı? Hepimiz artık biliyoruz “sosyal medya” arkadaşlıkları. Asla kontrol edilemeyen çocuklarımıza müthiş bir özgürlük tanıyan, küçük yaşta kendini kötülüklerden korumasını öğreten sosyal medya arkadaşlıklarının yararları sayılmayacak kadar çokken zararlarından söz etmeden geçmek mümkün değil. Profilinin doğru olup olmadığını bilmediğiniz kişilerle ilişki kurmaktan başlayarak, pedofili kişilerin varlığından söz etmek istemezdim ama maalesef varlar ve dünyaya zarar vermeye devam ediyorlar. Bu sadece kötü örneklereden biri, tarikat avcıları, madde bağımlıları gibi listeyi uzatmak mümkün…
Çocuklarımızın bilgisayarlarını kontrol altına almak mümkün mü? Bilmiyorum.Globalleşen dünyada çocuklarımızın kimlerle ilişki kurduklarını denetlemek yerine onlarla bolca konuşmayı öneriyorum. Aile ile kurulan sağlam ilişkiler onların sevgiyi ilgiyi dışarıda aramamalarını sağlıyacaktır. Ayrıca yazışmaların yararlarının yanısıra zararlarını da hatırlatmakta fayda var. Fotograf seçimleri, konum atmalar, gidilen yerlerin tercihleri, sevdiğimiz müzikler, okuduğumuz kitaplar, giydiğimiz ayakkabılar, saçımızın modeli bizi tüm çıplaklığı ile tarif ediyor. Ve biz bunları bile isteye yaparken henüz buluğ çağındaki çocuğumuzun veya torunumuzun kendini gizlemesini beklemek de mümkün değil.
Bu konuda özellikle okullarda konularında uzman kişiler tarafından bilgilendirme seminerleri yapılmasını kendimce öneririm. Tüm dünya ile bağlantı kurarak bilim, sanat, tıp ve benzeri konularda son gelişmeleri takip etmeden gelişmek olası değilken çocuklarımızı yönlendirmek mektup arkadaşlarının satırlarını merak etmek kadar kolay değil.
Genç ailelere kolaylıklar diliyorum…
-------------------------------
Not: Son yıllarda hastane veya hapishanede gibi yerlerde uzun süre kalmak durumunda kalanlara psikolojik destek vermek amacı ile mektup arkadaşlıkları sağlanıyor. Yapılan araştırmalara göre bu tür yazışmaların telefon veya bilgisayar ile yapılanlardan daha etkili olduğu saptandı. Mektup beklemek bir mesaj veya what’s up beklemekten daha etkin bir yol. Ayrıca bu tür kişilerin mektup aracılığı ile duygularını uzun uzun anlatmaları günümüz teknolojilerindeki kısaltılarak veya emoji yollayarak duygularını belirtmekten çok daha faydalı.Uzmanlar özellikle bu konuda çok yararlı adımlar atılabildiğini saptadılar..