Kendini keşfetme ve büyüme yolculuğu

Kendinize kısacık bir durağan zaman ayırıp sakince gökyüzünü izlemeyili, kuşların birbirleri ile olan diyaloglarını dinlemiyeli ne kadar zaman oldu?

Hayatın koşuşturması ve sorumlulukları içinde bazen bir saniye bile gökyüzüne bakıp derin bir oh çekmeden geçen günlerimiz oluyor…

Belki veya umarım diyelim sizinki farklıdır, ama; benim bazen güneşi bile farketmeden yoğun bir çalışma gününün içinde kaybolup gittiğim ve bir bakmışım ki günü teğet geçtiğim günler o kadar çok ki.

Öylesine günlerin sonunda hep hicap duymuşumdur, gökyüzünün renklerinin değişimini seyretmeden, bulutların birbiri ardına oluşturduğu şekillerin içinde gezinirken anın içinde kaybolmadan bir gün geçirdiğim için…

Buralara bahar nerdeyse geldi gibi, uzun süre toprağın üzerinde bekleyen kar yavaş yavaş çekilmeye başladı, ve altında bütün kış uykuda olan doğa canlanarak hayat bulmaya başladı, benim en sevdiğim ve kaçırmayı istemediğim anlardır doğanın yeni yeni uyanmaya başladığı anlara tanık olmak.

Bugün çalışmadığım değerli günlerimden biri, ve köpeklerimi alarak sabahın çoook erken saati upuzun bir yürüyüş yaptım, etrafım kuşların oluşturduğu muhteşem bir senfoni ile çevrili, kafamı gökyüzüne kaldırdığımda dallarda gurup halinde tüneyen kuşları izlemek ve kuş dilinde birbirleri ile olan iletişime şahit olmak…

Aslında hangi mevsim olursa olsun, soğuk-sıcak demeden kendimi dışarıya attığım zamanlarda, ağaçlar, kuşlar, ve doğanın içinde barındırdığı tüm canlıların oluşturduğu o muazzam uyum içinde kaybolup giderim.

Aslında listemde yazacak çok daha ciddi konular yok da değildi ama bugün azıcık da olsa, ucundan kenarından sanatın önemine değineyim dedim.

Coğrafyasına doğduğum ülkede ne yazık ki, evet ne yazık ki diyeceğim sanatın pek bir değeri yok. Pek değil hatta benim bakış açıma göre sanatın hiç bir değeri yok.

Milyonlarca, şimdilerde ise milyarlarca para döküp çocuklarımızı gönderdiğimiz hiç bir eğitim kurumunda sanata ve sanatın kollarına yeteri kadar değil, hiç zaman ayrılmıyor diyebilirim.

Tabbi bu durum benim eğitimim ve çocuklarımın eğitim dönemi şahit olduklarımdan ötürü oluşan bir kanı, şimdilerde umarım Türkiye ‘de birşeyler değişip sanatın her kolunu okullarda gereken zamanı ayırıyorlardır.

Okul dönemimde resim yapmayı çok severdim, renklerle oynamayı hala severim, ama renklerle ve fırça ile kafamda hayal ettiklerimi tam istediğim gibi kağıda veya tuvale diyelim yansıtamadığımdan ötürüdür, yazı yazmaya yöneldim. Kelimelerle oluşturduğum cümlelerle, adeta resim çizer gibi yaşamı anlatmaya çalışıyorum.

Bir okul arkadaşım ile yazı konusundaki bir sohbetimizde, arkadaşım bana kendisinin de yazı yazmayı sevdiğini hatta çok güzel hikayeler yazdığından bahsetmişti.

Niye devam etmedin diye sorduğumda ise hikayesini bir yarışmaya gönderdiğini ve sonuç alamadığını ve o yarışmaya katıldığı girişimden sonra bir nevi yazı yazmaya küstüğünü dile getirmişti.

Halbuki; müzik, dans, oyunculuk veya resim gibi herhangi bir sanat dalıyla uğraşmak, kendini keşfetme ve büyüme yolculuğudur. Bu, şöhret veya finansal başarı elde etmekle ilgili değil, kendi ruhunuzun derinliklerini keşfetmek ve gelişmesine izin vermekle ilgilidir. Kendinizi farklı ortamlar aracılığıyla ifade ederek, en içteki duygu ve düşüncelerinizle bağlantı kurar, ruhunuzun genişlemesine ve neşe bulmasına izin verirsiniz. Bu süreç, kim olduğunuzu anlamanıza yardımcı olur ve muazzam kişisel memnuniyet ve huzur getirir.

O yüzden bugün yavaş yavaş tüm mucizesi ile canlanan doğaya bakarken, bu konuyu yazmalıyım dedim.

Kimsenin beğenmesi ve alkışlaması şart değil, sadece kendiniz için sanat yapın, dans edin, şarkı söyleyin, resim yapın, şiir yazın, bir müzik aleti çalmayı deneyin…böylece hem kendi ruhunuzu keşfedecek hem de dünyayı güzelleştireceksiniz, o kadar çok kötülüğün dünyayı sardığı bir zamanda azıcık da olsa sanat yapmak dünyaya bir katkı değil de nedir?

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız