Merhaba sevgili okuyucularım. Yine uzun bir zaman aralığı sonunda birlikteyiz. Aslında açıkça itiraf etmem gerekirse, şimdilerde yaşam bana hiç parlak ve sevimli görünmüyor. Omuz kırığımın hayat kalitemi minimize ettiği bu son iki ayda ülkemizde olan bitenler ve her gün izlemekte olduğum kötü ve antisemittik fikirlerin yanı sıra, kendi doğup yaşadığım Türkiye’nin bu durumların karşısında takındığı tavır beni şaşkınlığa sürüklüyor.
Tarih boyunca Türk milleti kendi Yahudi tebaası ve İsrael dışında, dünyanın bütün halkları tarafından çeşitli kötülüklerle karşılaşmalarına rağmen, onların biricik destekçisi olan Yahudi dini inançlılarının ve İsrael’in hiçbir zaman düşmanca bir tavrına şahit olmamıştır. Nedir ki son yıllarda orada yükselen Yahudi ve İsrael düşmanlığı, fazlaca duygusal davranan Türk halkı tarafından abartı derecede şişirilip, ülkede potansiyel bir Yahudi düşmanlığı türetilmiştir.
Müslüman Arap ülkelerinin dahi bu kadar abartmadığı siyasi olayları, Türkiye büyük bir ustalıkla her gün ivme kazandıran bir hızla köpürtmeye devam ediyor. Türk TV kanallarındaki haber bültenlerini izlerken dehşete kapılıyorum. Sanırım orada görevli olan haber spikerleri, konuk edilen gazeteciler ve akademisyenler, kuvvetle muhtemel paraya boğularak, kendilerinden geçercesine, ağızlarından köpükler çıkartarak, adeta ağız birliği etmişçesine sürekli olarak ütopik fikirler üretiyorlar. İnsanları gaza getirerek, halkı şirazesinden çıkartıyorlar.
Ortaçağda Hıristiyanların icat ettiği kan iftiraları artık fütursuzca ortaya gerçekmiş gibi sürülürken, tarihin en büyük soykırımından dolayı biricik adıyla” Holokost”u hiçe sayarak, İsrael’i soykırım yapmakla suçluyorlar. 1939-1945 yılları arasında Naziler tarafından gerçekleştirilen ve 6 milyon Yahudi’nin sistematik bir fabrikasyon şeklinde uygulanan soykırımın yani Holokost’un ne olduğunu bilseler, yani tarih bilgileri tam olsa, günümüzde Nazi atalarının vahşetinden hicap duyan Almanya, günümüz İsrael-Gazze savaşında ve Lahey adalet divanında İsrail’e tam destek vermezdi.
Tabii ki aklı-selime sahip birçok Türk vatandaşlarının haricinde, bu işlerden nemalanan kötü huylu insanlara gün doğdu. Mesela dün akşamki Antalyaspor-Trabzonspor maçında gol attıktan, sonra bileğindeki bandaja 100.gün.7.10 yazılı ve bir Magen David resmi de çizip, bu bilekliği kameraya tutan İsrael’li futbolcu Sagiv Yeheskel, siyasi bir davranış olarak kulübünün yetkisi gereği kulüple olan anlaşması feshedilebilirdi.
Aslında Sagiv Yeheskel, Hamas’ın 7 Ekim’de İsrael’lilere yaptığı katliamların ve Gazze’ye kaçırılan İsrael’li rehinelerin 100. gününden bahsediyordu. Tabiidir ki bundan da pay çıkartıldı ve olaylar ayyuka çıktı. Ne yapıldı? Sporcu gözaltına alındı. Tutuklandı ve 1 ila 3 yıl hapis cezası istemiyle yargılanacağı söylendi. Yetmedi dün akşam azgın bir güruh Antalyaspor’un kapısına dayanarak “onu bize verin” diye saatlerce bağırdı.
Bu yeni türeyen Türk halkı kendini yeniçeri ocağında mı hissediyor? Osmanlı döneminde yeniçeriler kazan kaldırıp, Topkapı Sarayının kapısına dayanıp, istemedikleri padişahların ve sadrazamların “kellesini isterük” diye bağırırlar, zaman zaman torbalar dolusu sus payı olarak dağıtılan altın keseleriyle ve istedikleri kellelerle ocaklarına geri dönerlerdi.
Sanki bir zaman tüneline girildi ve geçmiş yine hortluyor. Türklerin başına gelen en iyi şey olan Atatürk’ün şahsiyeti, devrimleri, idaresi ve çağdaş uygarlık seviyesi ayaklar altında, paspas ediliyor. Ben bunları izledikçe doğup büyüdüğüm, çocuklarımı yetiştirdiğim ve gönenç içinde yaşadığım yıllar için acı gözyaşları döküyorum.
Yeter artık, bütün bunlar bitsin, rehineler eve dönsünler. Bencil ve vahşi Hamas yöneticilerinin yüzünden mahvolma çizgisine gelen halklar barışa kavuşsunlar. Şu üç günlük yaşamda insanlar evlerinde huzurlu olsunlar.
Sevgili okuyucular bu hafta galiba fazla doluyum. Şu halleri görmekten içim acıyor. Gelecek yazımda daha mutlu ve keyif verici şeyler paylaşmayı diliyorum. Sevgiyle kalın.