Gülüşünle Teşekkür Etmek
- Riva N.ESSEMİNİ
- 8 Tem
- 2 dakikada okunur
3 yıl önce başlayan bir süreç... Aynaya her baktığımda gördüğüm teller, bana sabrı, zamanı ve kendime verdiğim değeri hatırlattı. Bugün artık teller yok. Ama içimde büyüyen çok daha kıymetli bir şey var: Vazgeçmemek.
Tora’da Yaakov’un Rahel için yedi yıl çalışması anlatılır. “Ama ona bu yıllar birkaç gün gibi geldi, çünkü onu seviyordu.” (Bereşit 29:20) Sevgiyle yürüyen insan için zaman, engel değil bir olgunlaşma fırsatıdır.Bir başka örnek: Yosef'in zindanda geçirdiği yıllar. Hayallerinin ertelendiği, terk edilmiş hissettiği zamanlar... Ama sonunda bir günde Mısır’ın en üst makamına yükselir. (Bereşit 41) Çünkü içsel hazırlık tamamlandığında, dış dünya değişmeye başlar.
Ben de 30’lu yaşlarımın başında, hem estetik hem çene sağlığı açısından yeniden tel takmam gerektiğini öğrendim. Hazırdım ama diş etlerim uygun değildi. 5-6 doktor, denemeler, ağrılar, hayal kırıklıkları... Her seferinde “Belki de olmayacak” diyerek eve döndüm.Sonra Dr. Ovadya ile tanıştım. İlk görüşmemiz bir tedavi değil, adeta bir emuna (iman) dersi gibiydi. Bana inandığını söyledi ve beni de kendime inandırdı. "İmkânsız gibi görünen bile A-şem’in izniyle kolaylaşır,” diyordu. Gerçek tıbbın, bedeni olduğu kadar ruhu da iyileştirmesi gerektiğini anladım.
Sürecin her adımı, her kontrol günü, emunayı güçlendiren küçük birer sınav gibiydi. Ve bu yolculuk boyunca yanında tanıdığımız cuma sabahları yardıma gelen oğlu Hillel... Onun gülüşü, peraşa sohbetleri, babasıyla olan uyumu bize her ziyarette ilham verdi.Sukot öncesi, mumları yakmadan yarım saat önce ölüm haberini aldık.
Hillel Ovadya ז"ל
Bayram çıkışı, şofar sesleriyle Hillel’i toprağa verirken babası şunları söyledi: “Gülüşüne teşekkür ederim oğlum. Gülüşün hayata anlam kattı. Her zaman senin gülümsemen Yaratana bir teşekkürdü.”Bu cümle kalbime kazındı.
Tehilim 126 der ki: “O zaman ağzımız gülümsemeyle, dilimiz sevinçle dolacaktı.” Gülüş, sadece bir mutluluk değil, içsel bir kurtuluşun, sabrın ve güvenin dışa yansımasıdır.Kendime bir söz vermiştim:“Bir gün bu teller çıkacak ve ben gülüşümle kendime teşekkür edeceğim.”
İşte o gün geldi. Teller olmadan gülümseyerek bu yazıyı yazıyorum ve artık biliyorum ki; geç bile olsa hayaller ertelenmemeli çünkü sabırla atılan her adım insanı güçlendirir, derinleştirir, dönüştürür. Hayat, içsel dönüşümümüzün en sade ama en güçlü yansımasıdır. Ve bazen bir gülüş, bunun en sessiz ama en etkili tanığıdır.
Sevgili Hillel,
Gülüşün bize bir gülüşün bile bir nesle ilham olabileceğini öğretti. Ve sevgili doktorum,
Sağlığın ötesinde, güveni ve inancı da iyileştirebildiğiniz için size kalpten teşekkür ederim.
Gülüşünle teşekkür etmek...
Riva N. ESSEMİNİ
Bir önceki yazımı okudunuz mu?
Yorumlar