ELUL AYINA GİRİŞ...
- Riva N.ESSEMİNİ
- 3 gün önce
- 2 dakikada okunur
Elul Ayına Giriş ile kendini bulma zamanı başlar. Pasukta yazdığı gibi: "A-şem’e yakınlaşın, O da size yakınlaşacaktır.” Tehillim 145:18 – קָרוֹב ה' לְכָל קֹרְאָיו
Elul ayı, içe dönüşün, kalbimizi ve yolumuzu gözden geçirmenin zamanıdır. Bu ay, A-şem’in bize “Geri dön” diye fısıldadığı, şefkatli ama derin bir çağrıdır. Kimi zaman ne kadar çabalasak da kendimizi hâlâ “doğru yerde değilmişiz” gibi hissederiz. Ruhumuz başka bir iklime aitmiş gibi gelir. Tam da bu noktada Elul, bizi bulunduğumuz yerde filizlenmeye davet eder.
Bu ay, doğru yerleri aramayı değil, bulunduğumuz yeri doğruya dönüştürmeyi öğretir.
Aşağıdaki hikâye, Elul’un bu derin mesajını kalpten kalbe fısıldıyor…
Hiçbir Zaman Doğru Yerde Büyümeyen Tohum.
Bir zamanlar, rüzgârın sürekli savurduğu küçük bir tohum vardı. Bir gün, bir buğday tarlasına düştü. Ama kendi kendine şöyle dedi:
"Ben buğday değilim, burada olmamam gerekiyor." Rüzgâr tekrar esti ve tohum yine savruldu…
Bir dere kenarına, sazların ve ıslak mtaşların arasına düştü. Filizlenmeye çalıştı ama düşündü: "Burası bana göre değil. Ben farklıyım." Ve yine içine kapandı, "gerçek yerini" bulmayı bekledi.
Bu döngü uzun süre böyle devam etti. Ta ki… bir gün kurak, güneşin kavurduğu bir tepeye düşünceye kadar. İç çekti: "Yine bana uygun olmayan bir yer..."
Ama bu kez bir şey değişti.
Artık direnecek gücü yoktu. Bıraktı kendini… sadece "var" oldu. Ve işte o anda… filizlendi. Orada, başka hiçbir çiçeğin büyüyemediği o yerde, nadir ve güçlü bir çiçek oldu.
İnsanlar o çiçeği görmek için tepeye tırmanmaya başladılar. Artık doğru yere ihtiyacı yoktu. Çünkü oraya anlamı getiren oydu.
Bazen kendimizi her yerde yabancı hissederiz: Ailemizde, toplumda, hatta kendi bedenimizde bile.
Ama asıl mesele doğru yeri aramak değil… Bulunduğumuz yerde "bir ışık" olmak.
Senin yerin olmak zorunda değil. Sen yersin. Sen bulunduğun yeri kutsallaştıran, renklendiren, anlamlandıransın.
Dışsal olarak nerede olursan ol… Eğer kalbin A-şem’e doğru yürüyorsa, zaten evindesin.
Kendini hiçbir yere sığmayan bir parça gibi hissedebilirsin. Ama sen sıradışı bir parçaysan, kutuya sığman gerekmez. Yeni bir şekil çizmek için buradasın.
Sen kaybolmadın. Gönderildin. Ve bu her şeyi değiştirir. “Ya burada olman bir tesadüf değilse?” Belki sen bulunduğun yere uyum sağlamak zorunda değilsin… Belki o yer seninle dönüşmeyi bekliyordur.
Elul ayının içimizdeki tohumları büyütmesi dileğiyle...
Hodeş tov umevorah...
Riva N. ESSEMİNİ
Bir önceki yazımı okudunuz mu?
Yorumlar