Son zamanlarda anlayamıyorum. Ben mi o kadar ters düşünüyorum, yoksa aklı başında sandığım, hatta takdir ettiğim önde gelen bazı muhalefet politikacıları ve ana akım medya mensupları mı? Karar vermekte zorlanıyorum.
Son üç seçimde de Netanyahuya değil, karşısında duran partilere oy verdim. Netanyahunun yaptıklarını takdir etmediğimden değil. Muhakkak ki ülkeye büyük katkıları olmuş bir lider. Ama gerek etik bulmadığım davranışları yüzünden, gerek çok uzun zaman (örneğin ABD’deki sistemin aksine 8 yıldan fazla) iktidarda kalmanın kişiyi yozlaştırdığına inandığımdan, gerek son zamanlarda birleştirici olmaktan çok uzak olduğundan ve gerekse de üç ayrı mahkemesi olan bir kişinin başbakanlık gibi böylesine ağır bir ikinci yükü de kaldıramıyacağını düşündüğümden. Ve ayrıca ilk duruşma gününde yaptığı gibi tüm adli sistemi çiğneyen söylemlerini çok yersiz ve sakıncalı bulduğumdan…
(Tabii suçlu olup olmadığına karar verecek merci mahkemedir. Bunu bir yana bırakalım.)
Benim gibi veya benden daha uç -veya çok daha uç- düşünen birkaç politikacı iki sene kadar evvel bir araya gelip
“Yeter ki Bibi olmasın”
sloganı altında birleşip seçimlere gittiler.
Seçimler kesin bir iktidar yaratamadıklarından üç kere tekrar edildiler. Ne Bibi, ne de rakipleri hükümet kuracak bir çoğunluğa erişemediler.
Ülke 507, (yazıyla beş yüz yedi) gün geçici bir hükümetle ve geçiciliğinin yarattığı sorunlarla birlikte yönetildi.
Üçüncü seçimin sonucunda ana muhalefet partisi dörtlü liderliğinin önünde üç seçenek kalmıştı.
Ya Arap milletvekillerinin dışardan destekleyeceği bir hükümet kurma, (Arap milletvekilleri İsraelde yaşayan kendi dindaş ve ırkdaşlarının çıkarlarını koruyacaklarına, Filistinli teröristleri destekler durumda olmasalardı, düşünülebilir bir seçenek olabilirdi)
Ya, seçim öncesi tüm söylediklerine rağmen Netanyahuyla koalisyon hükümeti kurma,
Ya da dördüncü bir seçime gitme. (Bence en kötü seçenek zira hem ülke daha uzun süre hükümetsiz ve bölünmüş kalacak; ayrıca üç seçimde varılamayan çoğunluğa dördüncü, beşinci veya altıncı seçimde varılacağına hangi muhalefet lideri veya çığırtkan medya mensubu garanti veriyor?, muazzam ek masrafları da cabası!)
Dolayısıyla muhalefet lideri Gantz kendi grubunu dağıtma ve politik geleceğini riske atma pahasına ve ödünler vererek Bibi’yle bir koalisyona gitmeyi seçeneklerin en az kötüsü olarak gördü ve koalisyon, Başbakanın da işbirliği ve gayretiyle kuruldu.
Bu arada Yüksek Mahkemesinin duruşmaları nedeniyle Netanyahunun hükümet kuramayacağına dair karar vereceğini bağıra çağıra ilan edenler 11-0 ‘lık bir yenilgiye uğradılar.
Yargı, yasama ve yürütme üçlüsünün tamamen bağımsız olarak ve kendi sınırları içinde çalışmaları gerektiğine inanan biri olarak, ne karar alınırsa alınsın sevinecektim zaten, sevindim.
11 yargıç oybirliğiyle kanunların buna izin verdiğini onayladılar.(Her ne kadar ve haklı olarak Başbakanın yarattığı durumun arzu edilir olmadığını da vurguladılarsa.)
Bibi hep yalan söyler, son anda bu hükümeti kurdurtmaz diyenler tekrar yanıldılar. Evet, Bibi, çoğu politikacı gibi yalan söyler ama bu hükümet kuruldu.
Maalesef mevcut şartlar çok kalabalık ve lüzumsuz masraflı bir hükümetin kurulmasına yol açtı. Keşke böyle olmasaydı.
Ancak öte yandan, bu 507 gün hükümetsizliğin yanısıra ve alışılmış sorunların,(İranla açıktan olmasa da karadan, havadan ve cyberdan devam eden sessiz savaş gibi) ötesinde yepyeni, çözüm bekleyen bir problem de ortaya çıktı.
Covid-19 virüsünün önce sağlığımıza sonra da ekonomimize ve en sonda da sosyal dokumuza verdiği ve vereceği zararların asgariye indirilmesi için gerekecek olağanüstü program ve çabalar.
Bir milyon işsiz ve bizi 12 yıl geriye götürmesi beklenen ekonomik buhranla ve bunların getireceği sosyal çalkantılarla bir an evvel mücadeleye başlanması şart. Ve bu mücadelenin mümkün olduğu kadar geniş tabanlı bir hükümet tarafından yapılması da son derece önemli…
Durum böyleyken ana muhalefet liderinin artı pek çok ana akım medya mensubunun koalisyonu daha bir haftasını dahi doldurmadan karalama çabalarını son derece anlamsız ve iyi niyetten yoksun buluyorum.
Üstelik ülkenin en çok satan gazetesinin ilk duruşma günü ertesinde ilk sayfasına koyduğu başbakanın mahkeme salonundaki resmi ve “sanık, ayağa kalk” manşeti son derece zevksiz ve çirkindi. Artı, başbakan taraftarlarının “medya ve yargı sistemi ona iftira atıp, onu devamlı aşağılayıp iktidardan demokratik olmayan yollarla indirmeye çalışıyorlar” iddiasını destekler görünümdeydi. (Niyetleri tam tersi olsa ve bu tezi kabul etmeseler de).
Bilmem siz de aynı fikirde misiniz?