Bu günlerde eski anılarım canlanmakta nedense.Türkiye denince aklıma gelen tek yer ise benim için Büyükada olur her zaman.Yazları heyecanla gitmeyi iple çektiğimiz, kışları ise özlemle dillerimize doladığımız,çocukluğumuzun özgürlük kalesi Adalar'dır gönlümdeki yer...
Duyuyorum sık sık son zamanlarda Faytonlar kalkıyormuş, atlara eziyet ediliyormuş, tecrübesiz fayton sürücüleri kazalara neden oluyormuş...Yılların tarihini, belli belirsiz sebeplerle değiştirmek bence Adaların tarihini kökten silmekle eşdeğer.
Faytonların çıkardığı nal sesleri, ürücülerin atlara bağırışı sırasında çıkardığı değişik tonlamalar ve o keskin dışkı kokusu bana adamı hatırlatan hatıralar olmuştur. Artık demek ki bir anım daha sadece kafamın içinde yşsamaya devam edecek.
Elektrikli dolmuşlar konulacakmış... Duraklar…Ah benim adamın atları ve bisikletleri değil miydi onu özel yapan?
Ne olacak o hayvanlara şimdi? Bunu düşünen var mı?
Geçen kış Polonya Krakow'a yaptığımız gezide gördüğüm at arabaları da şehrin simgesiymiş dediklerinde şöyle bir baktım da, atların bakımlılığı, üniformalı sürücüleriyle bizim alışık olduğumuz görüntüden çok uzak bir görüntü sergiliyordu.Yılların faytonları için birden bahaneler hazırlandı nedense; Atlara yazık! Ama sahi çözüm bulundu, madem bakamıyoruz, biz de hepten kaldırırız!
Yazık...Eski değerlerimiz bir bir yok olmakta. Değişen zihniyetle beraber azınlıkların sessiz kaçışından sonra değişen başka bir sürü şey var…Hem de artık hızla, göze soka soka, hissettirerek.
Artık bir İsraelli olarak, içimdeki Türkiye anılarının yavaş yavaş yerini değişikliklere bıraktığını gördükçe diyorum ki; benim çocuklarıma anlattığım Türkiye tam bir masal olarak kalacak sanki…
Öyle değil mi?