Ödül krizini de atlattık

Purim’i geride bıraktık. Önümüz Pesah… Geleneksel Sefarad şarkılarından birinin dediği gibi “Purim lanu, Pesah en la mano…” Pesah’ın ardından Yom HaShoa, Yom HaZikaron ve Yom HaAtzmaut…

Her yıl çok önceden başlayan hazırlıklarla organize edilen ve Yom HaZikaron’un hemen ardından muhteşem görsel bir şölenle kutlanan Yom HaAtzmaut… Genç, yaşlı, kadın, erkek 134 rehine halen 170 günü aşkın süredir Hamas’ın karanlık tünellerinde ömürlerini tüketirken, özgürlüğümüzü, bağımsızlığımızı neşe içinde kutlamak ne mümkün?

Belediyelerin de Yom HaAtzmaut etkinliklerini planlarken her seneki gibi görkemli mi, yoksa daha alçak profil mi uygulamaları gerektiği konusunda ikilemler yaşadıkları biliniyor.

1953 yılından beri her yıl Yom HaAtzmaut günü gerçekleşen İsrael Ödülleri töreni konusunda bir kriz yaşandı geçtiğimiz günlerde. Bildiğiniz gibi İsrael’in en saygın ödülü olan bu ödül Yeruşalayim’de Başbakan, Knesset Başkanı ve Yüksek Mahkeme Başkanı'nın huzurunda düzenlenen bir devlet töreninde verilir. Ödülün alıcıları, kendi alanlarında mükemmellik sergileyen veya İsrail kültürüne güçlü katkıda bulunan İsrail vatandaşları veya kuruluşlarıdır. 

İşte 1953’ten bu yana her yıl, hatta İsrail'in savaş halinde olduğu yıllarda bile verilen bu ödülün bu yıl dağıtımı tehlikeye girdi. Tehlikenin nedeni Eğitim Bakanı Yoav Kisch’in bu yıl İsrael Ödülü'nü geleneksel kategorilerde vermeme ve bunun yerine ödülleri yalnızca savaşla ilgili iki yeni kategoride dağıtma kararıydı.

Şubat ortasında hükümet, ülkenin en yüksek sivil onuru olan ödülün geleneksel kategorilerinin 2024 için iptal edileceğini ve bunun yerine Gazze'de Hamas'a karşı devam eden savaşla ilgili iki yeni kategorinin verileceğini duyurdu.

Böylelikle Bakan Kisch 2024 İsrael Özel "Sivil Kahramanlık Ödülü"nün, 7 Ekim'de  Beeri kibutzundan onlarca kişinin hayatını kurtaran, Batı Şeria'daki Otniel yerleşiminden Menachem Kalmanson ve Itiel Zohar'a gösterdikleri cesaret nedeniyle verileceğini duyurdu. Ancak bakanın normal kategorileri iptal kararı tartışmalara yol açtı.

Medyada yer alan haberlerde, Eğitim Bakanı Kisch'in Girişimcilik Ödülü'nü önde gelen adayı olan ve hükümetin yargı reformu gündeminin önde gelen eleştirenlerinden iş adamı Eyal Waldman'a vermemek için bu değişikliği yaptığı iddia edildi. Hükümet bu saygın ödülü Waldman’a vermeyi niçin istemedi?

Çünkü İsrail merkezli bir bilgisayar ağı teknolojisi tedarikçisi Mellanox Technologies'in kurucu ortağı olan İsrailli teknoloji devi Eyal Waldman, savaşın başlamasından önceki çalkantılı aylarda Netanyahu hükümetinin yargı reformu politikalarına karşı yürütülen muhalefetin liderlerindendi.

Ne yazık ki, 7 Ekim günü binlerce Hamas teröristi İsrail'in güneyine saldırıp çoğu sivil olmak üzere yaklaşık 1.200 kişiyi öldürdüğünde ve diğerlerine tecavüz edip kaçırdığında, Waldman'ın kızı Danielle Re'im'deki Nova müzik festivalinde öldürülenler arasındaydı. Eyal Waldman ülkesini seven, ülkesi teknolojisini ileriye taşımış ancak evladını kaybetmiş acılı bir baba…

Şubat ayının sonunda Yüksek Mahkeme'ye sunulan bir dilekçede, Kisch ve hükümetin geleneksel ödül kategorilerini ortadan kaldırırken gerekli yetki olmadan ve İsrael Ödül düzenlemelerine aykırı hareket ettiği ileri sürüldü. Yüksek Mahkeme'den Kisch'in kararını değiştirmesi ve İsrael Ödülü'nü orijinal formatına döndürmesi yönünde karar verilmesi talep edildi.

Yüksek Mahkeme’nin kararından bir gün önce hükümet, Yoav Kisch'in bu yıl yalnızca savaşla ilgili iki yeni kategoride İsrael Ödülü’nü verme yönündeki tartışmalı Şubat kararını geri aldı. Böylece Kisch geri adım attı, ülkenin en yüksek sivil onuru olan İsrael Ödülü töreninin her zamanki gibi Yom HaAtzmaut’ta iki yeni kategorinin yanı sıra normal kategorilerle de düzenleneceğini açıkladı.

1953’ten günümüze, 70 yıldır ne denli saygın kişi ve kurum İsrael Ödülü’ne layık görülmüş… Kimler, kimler yok ki aralarında? Shai Agnon, Leah Goldberg, Teddy Kolek, Amos Oz, Naomi Shemer, Zubin Mehta, kuruluşlardan Yad Sara, Sohnut, İsrael Filarmoni, Yad Vashem… Böylesi saygın ve köklü bir ödülün siyaset malzemesi olarak kullanılması kanımca büyük bir hataydı. Neyse ki bu hatadan çabuk geri dönüş yapıldı.

Bu konudaki anlaşmazlıklar da giderildiğine göre halk olarak arzumuz, altı aydır Hamas eziyeti altında, halen hayatta olan veya olmayan rehinelerin en kısa zamanda ülkelerine, ailelerine, evlerine kavuşmaları… Ailelerinin altı aydır eksik kalmış sofralarında esaretten özgürlüğe geçişin öyküsünü anlatan Pesah Agadası’nı okuyabilmeleri… Bu dileğimiz gerçekleşirse eğer, esaretten özgürlüğe geçişimizin kutlaması olan Pesah’ı her seneden daha büyük bir coşkuyla kutlarız değil mi?

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız

Sıradan Bir Yahudinin biyografisi

Buy Now