Mavi Beyaz Gökyüzü

Bir gün

Çok bunalırsan

Denizin dibinde

Yosunlara takılmış gibi Soluksuz...

Sakın unutma gökyüzüne bakmayı

Gökyüzü senindir

Gökyüzü herkesindir~ Zülfü Livaneli

Zihin huzur vermediği zaman, günün aydınlık saatlerinde başımı yukarı kaldırıp gökyüzüne bakmak “iyi” geliyor. İyi derken, tanımlaması güç bir halden söz ediyorum. Sevinç, coşku, güven, huzur, inanç, aşk gibi duyguları harmanlanmış olarak armağan eden, sonsuz ilahi bir gücü hatırlatan, tam da hakikatın olduğu yer sanki gökyüzü. Sormak, dinlemek, hatırlamak, dilemek, sığınmak, görmek için sonsuz bir mabed. Üstelik de eğlenceli…

Yaşam yolumuzu kaybettiğimizde, beyaz bulutların şekillerine bakıp hayal gücünü kullanarak, iç sesimizi de duyarak, bir melek tüyüne, bir yüze, melek kanadına, en çok da kalbe rastlayabiliriz. Neşeli, erdemli, muzip, oyunbaz, değişken bulutlar bizi hem eğlendirir, hem de bir mesaj verebilir. Derler ki, ifşa edilen bütün sırlar bulutlarda saklıymış…

Hiç bilmezdim, meğerse, Israeloğulları Mısır'dan çıkıp vadedilmiş toprakları ararken önlerinde tek bir bulut varmış. Tanrının görkemi bir bulut şekline girerek yol göstermiş. Kırk yıl sürse de dayanıklılıkları ve onlara rehberlik eden bulut sayesinde yollarını buldular. O bulut olmasaydı kutsal topraklar yerine nereye varacaklardı bilinmez.

Kutsal topraklardan söz etmişken, Israel’de bu kış ağır geçiyor, dolayısıyla da kara bulutlar çok. Ancak, hava açtığı zaman gökyüzü muhteşem oluyor. Mavinin en güzel tonu ve beyaz bulutlarla mavi-beyaz gökyüzü umut veriyor. Bulutlu günlerde

gün batımı rengarenk ve bir başka güzel.

İnsanlık saymaya gerek görmediğim büyük sıkıntılardan geçerken bilgi kirliliği, propaganda, gurular,yalan haberler,tuhaf liderler ile işimiz ne? Yolumuzu kaybettiğimizde, çaresiz hissettiğimizde gökyüzüne bakalım. Bir filmin adında olduğu gibi “yukarı bakma” diyenlere aldanmayın…

Hakikat, asıl bilgi gökyüzünde, kendimizde, iç sesimizde, sessizlikte, sevgide.

Sanal sergi için tıklayınız