İskemleler boş kaldı

Bu Cuma günü İsrael’de “Aile Günü”ydü… Ülkede her yıl İbrani takvimine göre Şvat ayının 30.günü (lamed beŞvat)  “Yom HaMişpaha” kutlanıyor. Niye bu tarih diye soracak olursanız eğer; Amerika doğumlu Yahudi Siyonist lider ve Amerika Siyonist Kadın Örgütü Hadassah'nın (Women’s Zionist Organization of America) kurucusu Henrietta Szold’u onurlandırmak amacıyla bu değerli kadının ölüm tarihinin  seçilmiş olmasıdır sebep.

Aslında bu tarih uzun yıllar “Anneler Günü” olarak belirlenmişse de 1980’li yıllarda Eğitim Bakanlığı,  “Anneler Günü” kavramının tüm aile fertlerinin birbirlerine olan sevgi bağlarını vurgulamak amacıyla “Aile Günü” (Yom HaMişpaha) olarak değiştirilmesine ve her yıl İbrani takvimine göre Şvat ayının 30.günü (lamed beşvat) tarihinde kutlanmasına karar verdi.

“Yom HaMişpaha” bu yıl Cuma gününe denk geldi. Böylelikle yakın ailemi Şabat sofrasında ağırlarken, günün anlamına uygun sevgi alışverişinin yaşandığı bir ortamda bulunmak şansını yakalamış olduk ailece.

Amerika’dan birkaç günlüğüne İsrael’e gelen genç bir akrabamızı da konuk ettik soframızda. Diaspora’da Yahudiliğinin tam olarak bilincinde, yaşadığı ülkede ve dünyada esen antisemitizm ve İsrael karşıtlığı nedeniyle kahrolan, İsrael sevgisi ile dolu bir genç. 7 Ekim felaketinin ardından en büyük arzusu İsrael’e gelip buranın havasını solumak, buranın gerçeğine yakından tanık olmaktı.

Eşini, çocuğunu, başarılı işini birkaç günlüğüne bıraktı ve üyesi olduğu sinagogun girişimiyle, 20 kişilik Amerikalı Yahudi bir grupla ülkeye geldi. Güneydeki tarım alanlarında limon, portakal topladı. Yine güneyde tanık olduklarından dolayı dengelerini yitiren askerlerin, 7 Ekim günü çocukları öldürülen annelerin psikolojik tedavi gördükleri kurumu ziyaret etti.

Hamas terörüne hedef olan, yakılıp, yıkılan kibutzlardan Nirim’i yüreği burkularak gezdi. Tanıkların anlattıklarını dinledi. Yeruşalayim’de 7 Ekim ve sonrasında teröristlerle savaşırken yaşamını yitiren askerlerin mezarlarını gördü, Ha Tikva’yı hep birlikte söyledi. Müzik festivalinin gerçekleştiği Reim’de hunharca öldürülen gençlerin fotoğrafları arasında yürürken, orada yaşanmış dehşeti görgü tanıklarının anlatılarından öğrendi.

“Yom HaMişpaha”da Şabat soframın Amerikalı konuğu ve aralarında bulunduğu grup, son senelerde insan hayatı kurtarma yönünde büyük başarılara imza atan “İhud Hatsala” adlı gönüllülerden oluşan yardım kuruluşuna bağış yapıp ülkelerine döndü. “Kol İsrael Arevim Ze Le Ze” ilkesi doğrultusunda, bir nebze de olsa özdeş oldular, kısa süreliğine yaşamımıza karıştılar…

“Aile Günü”müz Şabat sofrası etrafında büyükler, küçükler, kardeşler, torunlar ile birlikte neşeli sohbetlerle süregeldi. Zaten bu günün amacı aile bazında birlikteliği geleneksel olarak kutlamak değil mi?

Ama ne yazık ki İsrael’de herkes bu mutluluğu yaşayamadı. Rehine aileleri… Hamas tarafından evlerinde katledilenlerin aileleri… Halkını korurken yaşamını yitirenlerin aileleri… Ülkesini korurken Gazze savaşında ölen askerlerin aileleri… Reim’de öldürülen yüzlerce gencin aileleri…

Düşünsenize ne kadar çok aile “Yom HaMişpaha”da ne denli buruk, ne denli üzgün, ne denli eksikti… Onlar için “Yom HaMişpaha”nın bir anlamı olabilir miydi artık? Ne yazık ki… Onların sofralarında iskemleler boş kaldı…

“Aile Günü”nün hemen ardından Adar ayına girdik. Adar ayında mutluluğun, neşenin arttığı söylenir. Umarım öyle olur. Umarım rehineler sağ salim evlerine döner. Umarım böylelikle yaralar bir nebze sarılmış olur…

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız

Sıradan Bir Yahudinin biyografisi

Satın Al