Demek Yeni Bir Ülkeye Yerleşmeye Karar Verdiniz

Kasım ara seçimlerinden önce binlerce Amerika’lı ülkeden artık soğuduklarından, silahlı katliamların şiddetinden veya Trump yalanlarını ciddiye alan Cumhuriyetçilerin zafer olasılıklarından dolayı kentlerini terk edip Avrupa’ya yerleşmeye karar vermişler. En cazip hedef İtalya: Gayrimenkul fiyatları düşük, yaşam kalitesi yüksek, cinayetler yok denecek kadar az (kıskanç kocalar haricinde) ve güneşle deniz bol.

Brexit karşıtı olan İngilizlerin de muhafazakar hükümetlere kızgınlıklarından İspanya’da ev aldıkları ve işlerini internet üzerinden yürüttüklerini basından takip ediyoruz.

Bu yüzden ABD veya İngiltere’de nüfusun azaldığını kimse iddia etmiyor. Aksine Amerika ve Birleşik Kırallık dünyanın en fazla göçmen çeken ülkeleri. Hatta gelmek isteyenler ayrılmayı arzu edenlerden o kadar fazla ki muhacirleri durdurmak için biri güney sınırına çelik bariyer çekerken diğeri de Manş’ı botlarla katedenleri Rwanda’ya sürmekle tehdit ediyor.

Fakat bizi doğrudan ilgilendiren topraklarda “artık gitmenin zamanı geldi mi?” sorgusu sık gündeme gelmeye başladı.

Erdoğan’ın 2023 seçimlerini kazanma şansının son haftalarda yükselmesi seküler Türkler arasında paniğe yol açacak kadar kaygı uyandırıyor. Geçtiğimiz hafta Avam Kamarasında (İngiltere Parlamentosu) düzenlenen “Erdoğan Sonrası Türkiye” konulu konuşma ve akabindeki sorular muhalefetin program eksikliğini ve henüz aday tespit etmemiş olmalarını gündeme getirdi. “Erdoğan sonrası…gene Erdoğan mı?” ihtimali salondaki onlarca izleyiciyinin umutlarını suya düşürdüğü gibi Türkiye’de milyonları da kara kara düşündürüyor.

İktidardan bezmiş Ruslardan sonra ülkelerini terk etmek isteyen Avrupa’lı ikinci vatandaş kitlesi Türkiye’de. Bu yıl 2500 doktorun göçü gerçekleştiğinde son 10 yılda ayrılan hekim sayısı 50 misli artmış ve 10.000’i bulmuş olacak.

Tıp camiasından hemen sonra gitmek isteyenler bilişim uzmanları. Onları Türkiye’de tutabilen tek faktör Amerikan oyun şirketlerinin dağıttıkları dolgun maaşlar.

Neden ülke değiştirmeye yönelinir? 2016’da bizim Londra’ya taşınma kararımızın ardında ilk torunumuzun birkaç ay önce dünyaya gelmiş olması yatar. Bu çeken faktör… Esas itici güç ise Türkiye’de kendimizi siyasi ve moral baskı altında hissetmemizdi. Tüm arkadaşlarımız atmosferden bunalmalarına rağmen hiçbiri bu stratejik adımı atmadı. İş sorumlulukları ve ailenin bir kesiminin yurt içinde bulunması onları sabit tuttu veya yaşamlarını toptan değiştirme gibi koskoca bir engeli aşmayı göze almadılar.

Göze alanlar daha genç yaşlarda çiftler. Çocuklarının eğitimleri ve dış dünyaya açılmaları gereği onları sınır ötesine itiyor. Yahya Kemal Beyatlı’nın Sessiz Gemi şiirini ölenlere değil de yaşayanlara yoralım:

Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Birçok seneler geçti, dönen yok seferinden.

Türkiye’de Erdoğan’ın 5 yıl daha iktidarda kalma olasılığı yüzbinleri göçe teşvik ediyorsa, ayni sonucu yeni oluşacak sağcı ve daha dindar hükümetlerden dolayı İsrail’de de bekleyebilir miyiz? Ne kadar “boğuluyorum” hissiyatını yaşadıklarına bakar. Çocuklarının geleceklerinin Batı Avrupa veya Amerika’da ne kadar parlak olacakları öngörüsüne bakar. İsrail’de gelecek seçimlerde yeniden merkeziyetçi politikalara sahip hükümetlerin iktidar olasılığına bakar.

Tahminimce birkaç yıl içerisinde İsrail’den Batı’ya göç edenlerin sayısı, nüfusa oranla dahi Türkiye’den çok daha az olacaktır.

Yazarın tüm yazıları için tıklayın