"EHYEH ASHER EHYEH”
Evet, atalarınız beni “EL ŞADAY” olarak algıladılar. Aynı “BİR”im. Bana verdiğiniz tüm isimler BİR'in yönleridir ve şimdi Bütün'ün, o Adlandırılamayan BİR'in anlık görüntüsünü almaya hazırsınız. (Şemot 6:2-3)
“Yaşamak üzere olduğunuz kurtuluş süreciyle BENİ görecek ve BENİ tanıyacaksınız”…
Özgürlük, Beni tanımanın anahtarıdır…
Bu süreçle sizi tatmine, özünüzdeki ilahi kıvılcımın bilgisi olan manevi mirası alabileceğiniz bir duruma getireceğim. “BEN HASHEM’im – BEN VARLIĞIN KENDİSİYİM” (Şemot 6:6-8)
Bu kutsama her birimizin kozmik yolculuğudur. (Tikkun) Her trajedinin ve yaşadığımız her zevkin bizi ilahi vaade doğru götürdüğünü bilmeliyiz. Tanrı'nın her (farklı) bir yüzü (bize) göründüğünde, onu BİR'in daha geniş bağlamında görebiliriz.
Her yahudinin günlük duası olan “Şema YisraEL” ile Tanrı'nın (Elokenu) tüm kavramlarının, Varlığın kendisi olan HASHEM’in yönleri olduğunu hatırlayabiliriz.
Kendimizi BİR'in görüşüne açmanın bir yolu da, ilahi gücün bütünlüğünden koparılmış tezahürünü temsil eden “VEBALARA” tanık olmaktır. Bu vebaların derin anlamlarını Şalom Gazetesinde yayımlanan “Hayatımızdaki On Darbe” adlı makalemde yorumlamıştım.
Yahudi Kadim Bilgeliği, sonsuz ve sonlu alemler arasında aracılık eden on sefirot'tan oluşan Hayat Ağacı tarafından temsil edilir. Bu sefirotlardan biri Ağacın bütününden koptuğunda, dünyaya KÖTÜLÜK güçleri gelir. On bela, on sefirot'un arka yüzüne karşılık gelir.
Bizi berekete, bütünlüğe ve dengeye (özgürlüğe) yöneltecek vicdanın içsel gücünü uyandırmalıyız.
Yoksa Tanrı'nın kendini ifşa etmesini hissetme ve bunlara karşılık verme yetersizliğini --- Tora’daki tanımıyla "RUH KISALIĞI" yaşayacağız ki; bu da köleliğin başlangıçıdır. (Şemot 5:6)
Bazen Ruh Kısalığı – Sabırsızlık olarak tercüme edilir. Dinlemek (Şema Yisrael) kurtuluş sürecinin ilk adımı olabilir. Bu, kararlı bir sabır ve disiplin gücü gerektirir. Olanın tam bir kabulü, mevcudiyetimizin gücünü uyandırır ve dönüşüm sürecinin ortaya çıkmasını sağlar.
İşte paradoks: OLMAK için (sabırla) OLMAK gerekir...
Öz ile İlişki İçindeki Duruş, Potansyel ile Yaratılan arasındaki mesafe….
Evet biliyorum, içinde bulunduğumuz ortamda, dinlemek için yeterince uzun süre duramayız. Bu ancak bir miktar durgunluk ve dinginlik olduğunda mümkündür.
Hayat sürekli bir mücadele olarak deneyimlendiğinde, stres bombardımanı bizi esaretten kurtarabilecek lütuf akışını almaktan alıkoyar.
Ancak bir tür kölelik sayılan iş meşguliyetimizin kimliğimizi oluşturan itici güç olmasına izin vermemeliyiz.
Genelde anlık acı ve ihtiyaç karşısında, kalplerimiz parçalanır ve o çatlaktan içeri ışık girer. Ancak, anlık tehlike geçtiğinde ve ilk şoktan kurtulduğumuzda, kalplerimiz tekrar rehavete kapılma eğilimindedir.
Dengesizliğe alışır ve kısa vadeli hayatta kalmamızı sağlayacak stratejiler geliştiririz. Sanırım buna “KALBİN SERTLEŞMESİ" diyebiliriz.
İnsanlığın (ve kendimizin) acılarına karşı kalbi açık tutmak, karanlığın içinde özgürlük tohumlarının büyümesine izin vermektir.
Çünkü hayatın acı gerçeği çoğu zaman gözlerimizi daha büyük bir anlayışa açan şeyin yıkıcı güç olmasıdır.
Güzellik (Tiferet), Şefkat (Hesed), Doğruluk (Yesod) tohumları kalbin tüm sert duvarlarını yumuşatma kudretine sahiptir.
Her birimiz birer Moşe’yiz. Her birimiz hayatımızda acı çeken birine teselli ve cesaret vermek için çağrıldığımız bir zaman deneyimleyeceğiz.
Bir çocuk, bir eş, bir yabancı veya bir arkadaş acı çektiğinde, mantıklı gerekçeler bulmaya, açıklamaya, haklı çıkarmaya, felsefe yapmaya veya suçlamaya çalışmamamız gerekir.
Yapabileceğimiz en önemli şey, sadece orada olmak ve kişinin yalnız olmadığını hissetmesine yardımcı olmaktır.
Sevgilerimle - Shabat Shalom
MOŞE PASENSYA
Comments