“Her gece hayal ederim
Kalp açılır, güzel zamanlar
Her akşam orada oturmak ve oynamak
Semtin bankında
Uçmayı ilk defa öğrendiğim yerde
Eğer oraya dönmem mümkün olsaydı koşardım.”
Idan Raichel ile Margalit Tzananin söylediği “Semtin Bankında” şarkısının sözlerinden
Parkta bir bankta oturmayı sever misiniz? En anlamlı, derin, keyifli sohbetler banklarda olur,sanki. O banklar ki ne sırlar bilirler, ne büyük aşklara tanıktırlar. İzlediğimiz filmlerde bankta geçen konuşmalar çok önemlidir. Parkta elele oturan yaş almış aşıklar, genç sevgililer sadece filmlerde ya da kitaplarda olmaz ki. Tek başına parkta oturmanın da ilahi bir gücü vardır; anılar tazelenir, dürüst olan iç sesimiz fısıldar bize.
Geçenlerde Israelli sanatçı Idan Rachiel’in bestelediği yeni çıkan şarkının teması semtin bankına olan özlem ile ilgili. Defalarca dinlerken çeşitli şehirlerdeki banklarla ilgili anılarım geldi aklıma..
İstanbul'da Bebek parkında arkadaşlarımız ve henüz bebek olan çocuklarımızla geçirdiğimiz zamanlar biraz büyüdükleri zaman çocuklarımız salıncakta sallanırken bir yandan bankta sohbet ederken onları izlememiz, mesela.Bir de annemle beraber oğlumu pusetle gezdirirken yorulan büyükannem ile büyükbabamın bir bankta bizi beklemeleri. Ve hala her Bebek parkına gittiğimde sanki hala o bankta bekliyorlarmış gibi hissediyor olmamı anımsadım.
New York’ta Central Park’ta yürürken bir bankta sarmaş dolaş oturan çiftin yanından geçerken genç adamın diz çökmesi ile sevgilisinin evlenme teklifi karşısında kızın şaşkınlığı ve sevinci..
Glasgow’da köpeğimle uzun yürüyüşlerden sonra parkta oturup göle bakan bankta oturarak doğayı ve ördekleri izlerken uzun düşüncelere dalışım.
En taze anılarım ise yaşamakta olduğum Tel Aviv’de..Her mahallede bulunan küçük,şirin ve alımlı parklarda pandemi zamanında çok zaman geçirildi. Değerleri daha iyi anlaşıldı. Buradaki banklar geldiğimden beri hep dikkatimi çekti, sadece parklarda değil sokaklarda da bulunan bazen renkli,neşeli, tek kişilik, çok kişilik olanlar. Rothschild bulvarının ortasında boylu boyunca uzanan parkta olanlar, Tel Baruh’un deniz kıyısında gezerken ziyaretime gelen çocuklarımla oturduğumuz denize bakan ahşap banklar ne çok şey anımsatır.
En son anım ise çok sevdiğim, yaşamımın en zor döneminde bana çok destek veren Glori ile ilgili. Seneler önce New York’ta tanışma şansım olan akıllı ve erdemli olan dostumla uzun sohbetlerimiz olurdu o zamanlar. Yaklaşık iki yıl önce, Tel Aviv’e kızının rahatsızlığı nedeniyle gelince tekrar eski günlerde olduğu gibi keyifli, vaktin nasıl geçtiğini anlamadığımız zamanlar geçirmeye başladık. Pandemi başlayınca parklarda buluştuk. Onun apartmanının arkasındaki bankta otururken lafa o kadar dalardık ki ağaçtan kafamıza düşen top şeklindeki bitkiye aldırış etmez, gülerdik. Geldiği senenin yazında ben İstanbul'a gittikten bir süre sonra kızının meleklere kavuştuğunu yazdı. Geri döndüğümde kışın buluşmalar ara sıra devam etti. Geçen yaz ise ben yine İstanbul'a, Glori ise artık New York’a evine döndü. Tel Aviv’e Eylül’de döndüğümde onun eksikliğini hissettim; gittiğimiz falafelci, tel baruch ve tsuk kıyılarını hatırladım. Ona semtin parkında üstünde sohbet ettiğimiz bankın fotoğrafını gönderdim. Bunun son yazışmalarımızdan biri olduğunu bilemezdim. Bu aydan itibaren artık onunla fiziksel olarak konuşmak, yazışmak mümkün değilse de paylaştıklarımız, hatırası, iyilikleri, sevgisi benimle.
Bir kez daha anladım ki, sevdiklerimizle geçirilen anlamlı ve kaliteli zamanlar çok değerli. Yaşamdan keyif almak icin semt parklarına gitmek yeterli.
Bana göre en derin, hakiki, doğal, içten yürekten sohbetler parklarda doğanın içinde bir ahsap bankta otururken yapılır. Ya da kendimiz olabildiğimiz her yerde. Sevgiyle..
Fotoğraflar Suzi Sabaner’e aittir . Mekanlar Tel Aviv.
Comments