Rabin’in arkasından…

Yitzhak Rabin, bir cumartesi günü, 4 Kasım 1995’te, bugün “Kikar Rabin” olarak bilinen meydanda düzenlenen “Barış Mitingi”nde Yigal Amir’in tabancasından çıkan üç hain kurşunla vuruldu. Tam otuz yıl sonra da on binler onu anmak, barış umudunun sönmeyeceğini haykırmak için bir araya geldiler.

Otuz yıl önce Şalom’da yayımlanan “Dünya bir lider kaybetti” başlıklı köşe yazımda şöyle demiştim:

“Televizyonda haberi görünce beynimden vurulmuşa döndüm, başta anlayamadım. Ne İsrail Başbakanı Yitzhak Rabin vurulmuş muydu? Aklıma hemen İslami Cihad veya Hizbullah geldi. Yok kurşunu sıkan bir Yahudi idi. 27 yaşında bir genç.

O gece Tel Aviv’de eski Belediye Başkanı “Çiç” takma adıyla tanınan, uzun yıllar Likud saflarında yer almış Shlomo Lahat’ın öncülüğünde düzenlenen “Barış Mitingi” vardı.

Tek merak uyandıran konu o dönemde “Malkey İsrael” olarak bilinen meydanı kaç kişinin dolduracağı, barış aleyhine düzenlenen sayısız gösteriye karşın bu mitinde geniş bir halk kitlesinin destek verip vermeyeceği idi.

Yüz bin kişi barış için bir arad kenetlenmiş Yitzhak Rabin’in söylevinden sonra hep bir ağızdan barış şarkıları söylüyordu.

Güvenlik görevlilerinin uyarılarına rağmen kurşun geçirmez yelek giymeyi hep reddeden, halkının arasında kendini güvende hissettiğini söyleyen Rabin mutluydu, yaşamında ilk kez ulu orta cebinden çıkardığı küçük kâğıttan okuyarak barış sözcükleri mırıldanıyordu.

Ve üç kurşun sesi, alçak bir elin yakından sıktığı üç kuşun İsrail tarihinin yetiştirdiği en büyük devlet adamlarından birini katletmeye yetmişti.

O savaşta genel kurmay başkanlığı yapmış, 1967 Savaşı’nı kazanmış bir komutan, aynı zamanda yılmadan barış için savaşmış ender bir kişiydi.

İsrail-Mısır barışından sonra Enver Sedat’ın öldürülmesi bana hep “acaba” dedirtmişti.  Ama demokratik bir ülkede, İsrail’de fanatizmin bu denli cüretkâr olabileceğini hiç düşünemedim doğrusu.

Hangi bağnaz düşünce, karanlık güç tüm Yahudi töresini yerle bir ediyor, “öldürmeyeceksin” diyen on emrin en önemlisini ayaklar altına alıyordu.

Bir ulusun tümü aynı görüşü paylaşmak zorunda değildir. İnançların farklılık göstermesi demokrasinin gereğidir de aynı zamanda.

Ancak yüreklere kin tohumları ekenler şiddete de davetiye çıkarmışlardır. “Katil Rabin”, “Hain Rabin” çığlıkları atanlar, Rabin’in Gestapo subayı üniforması ile resimlerin meydanlara çıkarılmasına göz yumanlar katili yüreklendirmiştiler, beynini yıkamışlardır. Bundan çıkarılması gereken dersler vardır tabi ki.

Rabin için sadece İsrail değil tüm dünya ağlamakta. O barışın yorulmaz bir savaşçısıydı.

İsrail halkının barış yolunda ödün vermeden, ilkelerine daha sıkı sarılarak mücadelesini sürdüreceğine inanıyorum.

8.Kasım.1995

Yakup BAROKAS

Bağış/Donation/תרומה