Anneannemin vefatinin 1. senesinde, Purim öncesinde bambaşka bir yazı yazmam gerekiyordu belki de...İlahi sevince giden yolda Purim takvimin en neşeli zamanıdır. Renkli kostumleri, hazırlanan yemek sepetleri - Mişloah manot, hem gece hem gündüz dinlenen Megilat Ester, şarabın ölçüsünün olmadığı Purim ziyafeti -Mişte, fakirleri unutmadigimiz “Tsedaka- Matanot Laevyonim” diye yazmalıydım... Bu neşeli bayram öncesinde Taanit Ester - oruç tutulur ve her dönemdeki Amalek hatırlanır. “Atsileni miklipat Aman Amalek vezakeni lekeduşat Mordehay ve Esther...” özellikle hasidik öğretilerde Purim'in 40 gün öncesinden başlayarak Aman Amalek'in kılıflarından kurtar beni anlamına gelen ve Mordehay ve Ester'in kutsallığına erişmek için dua ederiz diye eklenmeliydim.
Ama 40 sene boyunca birlikte Purim gününde doğum günümüzü kutladığımız anneannem aklıma geliyor. Hayatımın en zor günlerinde beni şefkatiyle sarmalayışı hayata nasıl inançla tutunulduğunu öğretişi, A-şem isterse ve insan kendine güvenirse küllerinden nasıl yeniden doğulduğunu düşünüyorum.Bir yutkunuş... birkaç damla gözyaşı ve başka bir anne geliyor aklıma: Shiri... Çocuklarıma Superman, Spiderman, Batman değil de anneannemi anlatıyorum bir de belki daha anlayacak yaşa geldiklerinde Shiri'yi.
Korkunç bir sabaha uyanan, cennetten cehenneme, rüyadan kabusa giden anne Shiri. Elini tutacak kimsesi olmadan, şeytanın ordusuna bakan anne Shiri. Silahlı teröristler karşısında bile çocuğunun emziğini almayı unutmayan Shiri, onun için ne kadar önemli olduğunu bildiği için. Oğullarını bir battaniyeye saran ve sanki dünyanın en sağlam zırhıymış gibi etrafına saran Anne Shiri. Bir eliyle Ariel'i, diğerinde Kfir'i tutan anne Shiri, kollarıyla onlara kelepçe taktı ve anahtarı denize attı. Gözlerimi her kapattığımda korkmuş yüzü beni rahatsız eden Shiri. Aynı zamanda birinin kızı olan, hem öldürülen anne babasını kızı, köpeği katledilmiş hem de kocası ondan alınan Shiri. Kendi adını unutmanın çok kolay olduğu bir zamanda bile anne olmayı unutmayan bir anne. Shiri her eve, her hikayeye kazınmalıdır. Her çocuk hikayesini bilmeli ve bu fotoğrafları doğum odasında asılmalıdır. Yüzlerce teröristin bile kordonu kesmeyi başaramadikları bir anne ve çocukları diye...
Anneannemi son yolculuğuna uğurlayamadım. Shiri, seni de yalnız bıraktığımız için çok üzgünüm. Ve bu iki olay arasında duygusal bir bağ hissediyorum. Her Yahudi birbirinden sorumlu ve her şüphe bizi birbirimizden uzaklaştırıp düşmanımızı güçlendirir. Sadece her Purim öncesinde değil, Amalek ile tarih boyunca her savaşta bireysel ve toplumsal olarak her karşılaşmamızda unutmamız gereken tek bir şey var.
Riva N. ESSEMİNİ
Yorumlar