695 gün ve sonrası?

Türkiyeliler Birliği web sitesi iki aylık bir yaz tatili sürecinin ardından yeniden etkin bir döneme başlıyor. Ağustos’un son günlerini yaşıyoruz. Önümüzde Tişri bayramları Rosh Ashana, Kipur, Sukot ve Simhat Tora… Bir Simhat Tora günü olan, ama ne yazık ki bir bayram gününden İsrael için bir felaket gününe dönüşen 7Ekim 2023’ten günümüze neredeyse iki yıl geçti.

Neler yaşamadık ki bu iki yıl içinde? O günden beri savaştayız… İsrael’in en uzun savaşı bu… Birçok askerimizi bu savaşta yitirdik. Hamas teröristlerine karşı savaşta ne yazık ki yaşın yanında kuru da yandı.

Düzlüğe çıktık mı? Bu savaşın sorumlusu Hamas’ı alt ettik mi? 7 Ekim 2023 sonrası dünya kamuoyu önünde Hamas’ın vahşi saldırısına uğramış mağdur ülke konumundayken, bugün niçin nefret edilen, dışlanan ülke olduk? İsrael vatandaşı turist olarak gittiği her ülkede neden “istenmeyen” oldu? Ve şimdilerde Gazze kentinin işgali hedeflenirken Hamas’a karşı yeni bir savaş hem askerlerimizi hem de o bölgenin yer altı tünellerinde tükenmekte olan rehinelerimizi tehlikeye atmaz mı? Eminim bu sorular hepimizin aklını kurcalıyordur…

Ya rehinelerimiz? Hamas’ın toprak altı tünellerinde neredeyse iki yıldır yaşam mücadelesi veren rehinelerimiz… Her geçen gün sağlıklarını biraz daha yitiren, açlıktan Nazi dönemi temerküz kampı Yahudilerini andıran bir deri bir kemik kalmış rehinelerimiz… Bir bayram sabahı evlerinden, yaşamlarından, çocuklarının kollarından koparılan, yerin altında, bilinmezliğin karanlığında tutulan rehinelerimiz…

O günden bu yana bir anne çocuğunu göremedi, bir baba oğlunun sesini duyamadı, bir oğul babasının kokusunu unuttu… Çünkü rehinelerin her biri eş, çocuk, kardeş, dost… 20’sinin halen hayatta olduğuna inanılan 49 İsraelli rehine…

Hamas’ın yer altı tünellerine hapsedilen rehineler, sadece bedenleriyle değil, umutlarıyla, hafızalarıyla, insanlık onurlarıyla da esir alındı. Hava yok, gün ışığı yok, zaman kavramı yok… Sadece açlık ve terk edilmişlik duygusu hâkim… Bulunduğumuz yüzyılda, teknolojinin dev adımlarla ilerlediği günümüzde temel insani değerlerin sınandığı bir durum bu maalesef…

Geçmişte yaptığı mucizevi operasyonlarla dünyaya parmak ısırtan İsrael ordusu ve günümüz hükümeti ne yazık ki rehineleri kurtarmakta yetersiz kalıyor. Yaklaşık iki yıldır kapkara bir kâbus içinde yaşayan rehine ailelerinin İsrael hükümetine ve uluslararası alanda baskıları ne yazık ki şimdilik sonuç vermiyor. On binler rehine ailelerine destek için her gece meydanları dolduruyor, farkındalık yaratmak amacıyla ana yolları kesiyor, bakanların evlerinin önünde protesto gösterileri düzenliyorlar. On binler tek bir aile olmuşçasına… Tek bir ses… Tek bir yürek…

7 Ekim’den günümüze (bu yazıyı kaleme aldığımda) 695 gün geçti… Ve devam ediyor 696, 697, 698, 699… Bu arada dünya dönmeye devam ediyor, gün doğuyor ve batıyor, bayramlar kutlanıyor, düğünler, doğumlar oluyor. Ama tünellerin karanlığında hiçbir şey değişmiyor. Orada zaman durdu çünkü… Her geçen gün, geç kalınmış bir gün daha… Bir gün daha…

Nelly BAROKAS

İYT dip not :

İfade edilen görüşler İYT web portalının editöryal politikasını yansıtmayabilir.

Yazarların düşünceleri sadece kendilerini bağlar.

Yazarın tüm yazıları için tıklayınız

Bağış/Donation/תרומה