Aldım kahvemi koydum önüme…
Az önce gittiğim alışveriş merkezini düşünüyorum.
Döndük evet döndük. Yaşamımızı geri almak üzereyiz.
Yüzümüze geçirdiğimiz maskeleri ve insanlardan uzaklaşmak için sarf ettiğimiz gayretleri saymazsak iyiyiz.
Çocuklar okula döndü, açıldığı ilk gün tereddüt etmeden yolladım.
Bir sevinç, bir sevinç!... Heyecandan yerlerinde duramıyorlardı.
Hayır bazılarınızın aksine ben okulları açmanın yerinde bir karar olduğunu düşünmekteyim. Dükkanların da..
Tamam, koronaya önlem aldık, hastalık tepe noktasındayken eve kapandık, uçaklar durdu vesaire.
Ama ne kadar? Daha ne kadar?
Evi geçindirememenin verdiği ağırlık daha mı ufak bir acı?
Ya o çocukların dört duvar arkasından inleyen çığlıkları?
Günde onlarca kere sayılar sayarak el yıkamaları, yabancı birini uzaktan görünce kaçışmaları?
Ben normalleşme taraftarıyım. Tabii ki basamak basamak, kurallara uyma şartı ile.
Sarılmadan, öpüşmeden ama sosyalleşerek…
Zoom’un sıradanlaşmasını engelleyerek.
Sosyal mesafeyi koruyup yüzyüze görüşerek.
Akıl sağlığımız da en az beden sağlığımız kadar önemli.
Her şeye rağmen hayat devam ediyor, kayıplarla, hastalıklarla her şeyiyle. İnsanlar evleniyor, doğuruyor, öğreniyor.
Bu hayat televizyon karşısında pineklemekle geçmiyor.
Bence İsrael en doğrusunu yaptı. Önce ülkeye solunum cihazı stokladı, koruyucu malzemeleri yığdı. Tedavide hakimiyeti hemen hemen sağladı. Aldığı önlemlerle hastalığın artışını neredeyse sıfırladı. Şimdi bir şekilde normalleşme zamanı.
Herkesin evinde her çocuğa yetecek bilgisayar, insanları oyalayacak televizyon, nefes aldıracak bir balkon yok. Herkesin cebi aynı derecede zarar görmüyor, üstelik devletin yardımları artırması da devletin kasasından yani yine bizlerden gidiyor. Çözüm bir şekilde normalleşmeye adım adım geçilmesi.
Yoksa devlet içi isyanlar ve intiharlar baş göstermez mi sizce?
Evet hala hastalar boy gösteriyor, kimi yine karantinaya giriyor, doğru. Ama cam fanusta saklanarak, konservemizi kurarak da bir hayat geçmez. Önlemimizi alıp devam etmeyi öğrenebilmeliyiz.
Herkese sağlıklı günler dilerim. Umarım yakında daha güzel konularla birlikte olabiliriz.
Teşekkürler İsrael. Bizi insan olarak yaşattığın için.